Hollands Maandblad. Jaargang 1987 (470-481)

[p. 35]

Margrieta Jeltema

een ochtend

je schrijft je naam
met slierten nevel in
het licht - een tere
bevestiging van je bestaan
schaduwen vermengen zich
je slaapt ineengedoken
de kamer buigt zich
om je heen - de geur van
mist - teerder dan dat
ben jij en
roekelozer
trek je voorbij
tot ik je optil en
je stevigheid hervind

je tekent met je vingertoppen
vegen in de lucht en op
het water
(een kanaal naar de stad
en weer terug)
(er zijn vissen en gestorven
draken)
(alleen hun haren wuiven
stil)

onder roze gaas (dat
weert de enge beesten)
lig jij - door slaap ontwricht

ik veeg de nevel uit je haren
teerder dan dat - meedogenlozer
en verrukt
beneem je me het zicht

[p. 36]

irrequiem

tussen blaffende honden
verpletterende orkanen
geween 's nachts
garagedeuren die opengaan
auto's - steden die varen
vliegende rivieren

de grijze luchten uitgespaard in
rechte stukken tussen
de zijden van een pergola

daarachter de zee
een handvol water

je staat op het terras
je leunt tegen een muur
zoveel tinten wit

je zegt niets
je zet de ramen open
alsof het zonlicht praat

sneeuw valt in de kamer
je schikt de gele tulpen
buiten schildert een tere waas
gras

in de hal van de bioscoop
zien we elkaar - in de
spiegel - daar spreken we
gedempt

je handen volgen de toetsen
ze rennen & hebben duizend
ogen & duizend vergezichten
& aarzelen nooit - en
aarzelen

ik loop weg - ik kom terug
ik hoor steeds je muziek

de witte sneeuw - de grijze
bomen uit dun papier geknipt
de grijze lucht

[p. 37]

 

het geritsel van je mouwen

 

langs je lijf als je loopt

 

in je blauwe jek

 

 

 

daarachter de zee

 

een handvol water

 

 

 

alsof er geen verpletterende

 

honden waren

 

schreeuwende orkanen

 

geween 's nachts

 

garagedeuren die dicht gaan

 

auto's - overstroomde steden

 

vluchtende oevers

 

 

 

daarachter de zee

 

een handvol water

 

 

 

de grijze lucht

nu je dood bent

nu je dood bent en ik
je niet kende - zal ik
je brengen waar je wonen
wou - aan de lagune
gipsen wolken waaien er
voorbij - verbleekte fresco's
doorzichtig steen - venetië

het water draagt wat bleef
zonlicht - regen
boten varen kriskras
over je heen
leggen je vast
in dunne strepen

het zingt aan de lagune
waar wolken water dromen

grijze golven keren
zich en komen steeds terug