Hollands Maandblad. Jaargang 1987 (470-481)

[p. 22]

Leo Vroman

Zuiver verstand

De herfstboom blozend in de brede
schaduw van zijn overvol verleden
zuigt zijn blaren leeg elk op hun eigen wijze
en elk schreeuwt zich bont van het vergrijzen.

Ze mogen samen nog een slotkoor zingen
van door elkaar bewogen zonherinneringen
maar hun stemmen worden opgesomd
tot een gesis dat ieders taal verstomt.

Na een storm ritselen twee drie droge
verstaanbaar nu de andere zijn vervlogen.
Het schaduwloze licht maakt krassen met
het luwteloos bewegenloos skelet

maar toont nu het zo lang gezocht verband
tussen de helaas verdwenen feiten

als een mens met zijn geheugen kwijt en
stilstaand in een feilloos naakt verstand.

Deze zon

Ik twijfel niet dat er iets bestaat
aan het grensvlak van mijn dromen
zoals de wortels van de bomen
golven maken in de straat

zoals ik met aantoonbaar schromen
dit blote lichaam ben en baad
ook als het zondags door de lome
zomerlucht van Brooklyn waadt

zoals de zon die ziel en zaad
oergezellig klaar laat stomen
en als gewoonlijk onder gaat

straks razend met haar wit gelaat
haastig ontmaskerd terug zal komen
en sissen van mensenhaat

[p. 23]

Ware liefde

Wat was dit opeens een levend huis
toen ik zag dat het vlekje van zopas
geen werkelijk gezichtsbedrog was
maar een voortvliegerige muis!

Wat was de doos computerpapier
met de stapel boeken waar die naast staat
toch opeens een hele dorpsstraat
met zijsteegjes voor het pootjesdier!

Het had altijd zo'n gevaarlijke haast
van mijn liefde wilde het niets weten
van mijn cornflake wilde het niet eten
van alles leek het meer en meer verbaasd.

Na drie dagen kwam de vierde dag
als eerste dat ik haar niet zag.
De verwarming was aan. De kamer heet.

De vijfde had ik haar weer niet gezien.
De kamer geurde bovendien
naar oliesoep met kippezweet.

De zesde dag rook een hoek helaas
naar hazewol met schaamtekaas.

De zevende - wat weten wij
van onze naasten en van mij
of waarom ik zo akelig veel
hield van dat propje grijs fluweel

Ik ben geen reus meer en de doos
die naast de stapel boeken staat
is ook al sinds een hele poos
terug in zijn oud formaat