Hollands Maandblad. Jaargang 1987 (470-481)

[p. 19]

Drie sonnetten
Jos Kunst

DARM GODS, in ons geboren, en geloogd
In eenzaamheid, levende afkeer, worm
Vol week bewegen en teruggebogen

In eigen windingen, mijn binnen-vorm
Zijt Gij en U is het onverteerd
Van mij verlangde dat ik nooit meer word -

Gijzelf, afvallig tegen ons gekeerd,
Doorschoot met sluipwegen en hinderlagen
De blinde plooien in mijn hoofd, en neer

En buiten dreeft Gij mij en van Uw jagen
Werd ik het heilig wild, vluchtend omlaag en
Tenslotte buiten Uw bereik, en ver
Beneden U voel ik Uw onmacht, sterkt
Uw zwaarte mij; van hier zal ik U dragen.

HARMONICA, aanhalig, hees en listig
Te keer in mij als vroeger, laat de tijd
Niet wéér voorbijgaan, laat dit lichte

Bewegen zich vereeuwigen als toen vanuit
Mijn zachte zool tot in mijn scherpe mond
Zuigend en vast en klam en luid

Mijn toon Uw toon weerstond -
Hevig kortstondig wee,
Wijsheid, huishoudend onder ons,

Schroeide het ongeschoeide weer
En weer, en telkens voor het eerst -
Uittreding hengelt naar de hersenstreng,
Haakt in bedrading, doet mij dansen waar ik ben:
Een ledepop, een aangebonden beer.

[p. 20]

 

LIERVLINDER, onder onhandig gehorente

 

Uw ingestoken hoofd geknikt en trekkend, dit

 

Is wat er nog te leven is, met boven U

 

 

 

Alleen Uw hoge tastranken, eronder zit

 

De dunne stengel van Uw lijf, die zich een weg

 

Zoekt naar omlaag, neergroeiend uit het trillend wit

 

 

 

Van de voorgoed gesloten vleugels - hier terecht

 

Ten laatste; nachtmot naar de nacht der aarde terug

 

Gekeerd, haar winterland vergeten en verlegd

 

 

 

Naar elders en nooit meer, en de glanzende rug

 

Kromt zich gericht en blind als een boomwortel, een brug

 

Naar minerale wind en wolken, binnenzicht

 

In al het verbijzonderde, hoe elk voor zich

 

En ongrijpbaar en vrij alle dingen; in vlindervlucht.