Hollands Maandblad. Jaargang 1985 (446-457)

[p. 43]

[Charlotte Mutsaers Twee Gedichten]

Ex voto konijne-oor

Charlotte Mutsaers

Vanavond ben ik in je zieke oor te gast
om daar diverse kusjes uit te delen.
Wij hopen dat heer Slak het goed kan velen,
want ik houd mij aan zijn huisje vast.

Zeg, zei oom Dokter dat dit een ruïne leek?
Laat hem dan gottogot zo raar niet praten.
Had deze wandelende naald niet in de gaten
dat hij zich in je schelp totaal verkeek?

Het kronkellabyrinth werd vers behangen
- jawel, met uitgelezen lippenrood fluweel! -
De gladde oortrompet blaast liedjes naar je keel:
Sousa-muziek, maar zonder bolle wangen.

Wat is je voorhof op zijn allermooist bekleed.
Wordt er in deze boogjesgangen feest gevierd?
Het ronde venster is met bloed versierd
en het ovalen uit wit goud gesmeed.

Je trommelvlies en pauken liggen klaar
om roffels van mijn pootjes te ontvangen.
Met paarse jacobijnen volgehangen
verwacht de stijgbeugel de paardelaars.

En stralend
de hamer
je hamer
vol vuur
op zijn roestige
aambeeld.

[p. 44]

Voor geen geld

Met ponden draven ze op,
met lires, dinars en goud
en buidels vol kronen en franken,
propvolle portemonnees
passeren mijn brievenbus.

Hun spaarvarkens slaan ze kapot
in rose gruzelementen.
Pecunia mundi: voor mij!
Karbonaden van platina,
kaviaar met roebels erbij.

Giro's, inhalige cheques,
hoogzwangere-ja-portefeuilles,
shillings, de sol en de lev,
escudo's, vergulde kroketten:
dit alles vliegt mij maar aan.

[p. 45]

 

Toch ben ik eenvoudig gewoon,

 

al is mijn chateau niet van plastic.

 

Wat is er met mij gebeurd

 

dat al het slijk van de aarde

 

geslingerd wordt door mijn raam?

 

 

 

Ben ik tot fiscus gevorderd,

 

een schaap met dollars beslagen?

 

Ik draag geen honing van achter

 

en mijn eer die was al verkocht.

 

Wat willen dan deze Richards?

 

 

 

Mijn hòndje willen ze kopen,

 

masseren de plooi in zijn hals,

 

begluren de goudbruine ogen,

 

bekloppen zijn vachtloze buik

 

en kussen de dropjesneus.

 

 

 

Ook smachten zij naar de tong

 

om hun stinkende wonden te helen.

 

Zij sabbelen graag aan de oren en

 

tussen de stokjes van poten

 

verlangen zij slapen te gaan.

 

 

 

Smijt uw brandkast maar dicht,

 

houdt de stokoude aandelen binnen.

 

Hondehart is niet te koop

 

en de stevige staart evenmin.

 

Voor geen enkel geld van de wereld.