Hollands Maandblad. Jaargang 1985 (446-457)

[p. 36]

Een hand van steen
Margrieta Jeltema

het licht trekt
krijtstrepen over hem
heen - hij knijpt zijn
ogen dicht - onder de
blauwe hemel - de
witte sneeuw - de
verweerde gletsjerlijnen
grijze stenen dragen hem
laten hem vallen - hij
drinkt het ijskoude
water waar een lied
overzadigbaar
gevangen
tussen gegeven woorden
wegstroomt

zijn schaduwen gaan
langs een meer - weerklinken
waar verschoten vogels
kinderen
waar een eiland ontwaakt
opstaat - zich uitstrekt
over het water
boten tegen een muur
het licht verwart zich
in hem

hij staat voor een spiegel
in een kamer
met uitzicht op zee

verbleekte handen
dragen het raam - de berken
populieren
verschrikte wolken
het licht houdt zich vast
vergeet zich

[p. 37]

 

als hij slaapt en

 

kinderen spelen in

 

de zon in de dakgoot

 

breekt het glas - breekt

 

de dag - met schitterend

 

lawaai - een kaleidoscoop

 

hij ziet zich bij het

 

postkantoor (met een brief)

 

bij een schoolplein

 

onder water tussen gele vissen

 

 

 

hij kiest zijn rode schoenen

 

of zwarte met witte veters of

 

hij gaat zonder - zijn schoenen

 

dansen alleen - hij hangt in een

 

rode stoel of in een blauwe stoel

 

boven een afgrond

 

waar de bergen wijken

 

waar de stilte wijkt

 

voor sneeuw en schreeuwt

 

als hij valt

 

 

 

hij slaapt in de zon

 

onbewogen

 

de magnolia bloeit

 

de regen

 

gras raakt hem aan

 

een hand van steen

 

hemel & aarde

 

waar hij zich verschuilt