Hollands Maandblad. Jaargang 1985 (446-457)

[p. 15]

Tien gedichten
Meindert Inderwisch

op zee

aan dek
van het zeilschip
in zijn jonge vorm

vanuit de verblindende stralen
van de reeds zinkende zon
het plotselinge gefladder
van lachende engelen

heraut

uit het niets
stond daar plotseling
een schetterende heraut

het toostende gezelschap
draaide zich rimpelend om
zonder slag of stoot

halcyon

toen de ijsvogel
haar schedel binnendook
en het dak achter hem bevroor
begonnen
de eerste oorlogen
te woeden

alstublieft
niet meer dan fluistertonen
in deze zwarte radeloze diepten
geen snelle beelden

de ijsvogel vecht
en voedt zich
in wat eeuwen duurde
om te groeien

[p. 16]

vlucht

in een wit jasje
rent hij
over de oude spoorbaan

zijn voorhoofd blinkt

naakt van het middel af

van wie zijn de stemmen
wordt hij geroepen
of nageschreeuwd

geen ziel te zien

bij zijn kraag
klopt een dun adertje
harder dan ooit

regenboog

als een vossestaart
hangt hij
achter zijn gele ogen

steekt zijn groene vingers
druipend uit
naar de bedauwde rozen

die zweven boven de muziekdoos

het verbod van de gouden koning
valt uiteen
in zwermen rode en zwarte vogels

terwijl zijn grijze mond
de bloemen leegdrinkt
en de kloven zich dichten

[p. 17]

rapunzel

startbanen
tunnels in aanbouw
afgesloten snelwegen

er is geen ravijn
de afgrond een fantasie
gesuggereerd in honderd nachtmerries

open je venster
laat je haar neer
witte schimmen vullen de straat

vijf minuten zonder drijfjacht
laat je haar neer
laat de sneeuw los

morgenstilte

ondanks mahler
is er niets
dan morgenstilte

en witte muren
wachtende moeheid
lange trappen

geen afdwalen
hier en nu
de naaktheid van
nachtelijk vlees in de ochtend

ontwijk de dood
die onbeholpen kust

[p. 18]

bewegingen

een slang hangt
over de richel
boven een kleine plas

grote schepen
op de magnifieke oceaan
malen door

hier op het strand
waait de wind door het helmgras
klinken kinderstemmen

een dood konijn
beweegt post-mortem
onder de vliegen van een late zomer

symfonie

snaren van ijs
symfonie ondergronds
windstil

afwachting
waaiers en corsages
het gras zwemt rond in scholen

een donderslag
verbrijzelt de gouden koets
koude melodieën krijgen hun eerste adem

een jonge viool
begint licht te bloeden
blanke tonen strekken zich uit

tengere vrouwen met ogen als vlinders
zweven naar hun plaats

op de laagste banken
baden de mannen
in het waterlicht

[p. 19]

aarzel niet

aarzel niet
de wonderhof
bloeide open
vanmorgen al

en een golf kwam
waar een man op danste
met een horrelvoet
en een zuidzeehemd

aarzel niet
de piano strooide
haar zilveren tranen
lachend uit

en een boom viel om
een ongedeerd kind
eronder
zand in zijn mond

aarzel niet
de schrijver werd
omhelsd door
zijn blinde muur

een stoomboot
bracht de morgen thuis
blies zijn fluit
en sliep met de golven