Hollands Maandblad. Jaargang 1985 (446-457)

[p. 31]

Drie gedichten
Marianne Pastor

Omdat op het ikoon de lucht
stralend is
en toch van bladgoud -
en de wierook brandt,
onuitputtelijk -
daarom fluisterden wij het donker
laat zich keren
met vuur.
En zagen niet
dat het zich alleen liet meten.

Ochtendmist de IJssel
bij Kampen. Maar nee
er is nog te veel
dat er niet is -
dat ik namen geef.
En vanaf de brug opnieuw
kijken - en daar
sta ik, godvergeten
dicht bij wat afwezig is.

Nu is de bedding droog en
wacht
in de blakerende zon
op het craquelé.
Ten teken van smaad misschien
of is het bemoediging:
kijk eens dit
heeft de vinger Gods
aangebracht
zonder ogen om te zien.