Hollands Maandblad. Jaargang 1985 (446-457)



[pagina 13]
Wake Dana Hokke voor H. Mulier stabilis want als een bloem die onbeweeglijk toch gericht blijft naar het wendend licht wij werden licht als jij je naar ons wendde zo gaf je achteloos je hele hart De dag dat je begraven werd zag ik de doorsnee van je leven en dat er ring na ring een boom gegroeid was rond zo zachte kern Wat blijft is de afwezigheid van een gestalte, een vorm waaromheen wij behoedzaam elkaar nader komen en die ons op afstand houdt. Je plaats is niet vergaan.