Hollands Maandblad. Jaargang 1984 (434-445)

[p. 92]

Eva Gerlach
Dochter

1.

Schaduwen gaan ons voor, door het onvertrouwde
draag ik je aan mijn haren mee. Te klein,
te kort van stof om ongetroost te zijn
ben je, raar opgewonden kluwen; droom
verwisselt je en maakt fouten in het patroon,

inslag te vlug door schering heengedreven.
Zij wil niet aan verwarring teruggegeven.
Angst, neem haar maar. Ik kan haar niet meer houden.

2.

Wat dicht is maakt zij open, werkelijkheid
verborgen achter deksel en schroefdraad
moet zij inslikken tot een grond ontstaat
waaruit verbeelding opschiet. Stap voor stap
vernietigt zij orde en beveiligingen.

Tussen water en vuur zit zij te zingen.
Kleine helhond, aan duisternis ontsnapt.
Haar schouderbladen spannen wereldwijd.