Hollands Maandblad. Jaargang 1984 (434-445)



[pagina 90]
[Willem Jan Otten twee Gedichten] Willem Jan Otten
Gezinshoofd In elke kamer slaapt een mens. De eerste zijn, oorsprong, dirigent ten overstaan van een nog stil orkest. Duivenagel in de dakgoot, straks gekoer, en dan het antwoord, koerend, van het kind. Denken, het begin daarvan, is rijm, de ruimte tussen roepen vullen met een roep. In zo een ruimte zijn. Perfectie zaait paniek, ik moet nu op, het huis gaan vullen met een dag, en eerste zijn, en sluipen dat geen oordeel nooit niet dit verbreken zal.

[pagina 91]
's Morgens 1. Hij geeft zich omdat zij hem spant, een snaar is hij die loslaat als de boog wordt toegebogen, het buigen lijkt op zullen breken, en wanneer zijn zin niet verder kan ontglipt de snaar en hij krult in, wordt slak, lost op, wordt ding.
2. Om eerst een eeuwigheid daarna weer weer te keren omgeslagen als een bladzij met daarop een zin die aanknoopt niet bij wat het laatst herinnerd is.
3. Ergens ruist de douche, vervolgt haar stem de dag, en in de zon warmt zich het denkbeeld van een ei, het kan zo stuk, het leeft te kort om weg te nemen dat hoe wijder het nest waarin hij nu te liggen is gelegd, hoe dieper de paniek van weten wie, en waar hij is, hoe open en bloot en loodrecht onder de cirkelende vogel die op zijn opstaan dalen zal.