Hollands Maandblad. Jaargang 1984 (434-445)

[p. 33]

Op den duur kleeft het masker aan het vel
F. van Stek

(Stop! Ga niet verder! Verboden terrein!)

Ik zag u al van verre aankomen -
heb u de hele weg hier naar toe scherp in het oog gehouden -
Eerst zag ik alleen uw silhouet -
een piepklein figuurtje langs de zee -
Uw figuur werd steeds groter en daar zag ik
de eerste aanwijzingen -
kort bruin haar -
een donkergrijze regenjas met donkere broek eronder -
een zelfbewuste stap -
U keek niet naar links
(waar de zee woedend aan het golven en bruisen was)
U keek niet naar rechts
(waar de duinen een prachtig schouwspel gaven) -
U keek niet naar boven
(waar de hemel een paar buitengewone wolken herbergde)
U keek niet achterom
(waar uw voeten een mooi recht spoor hadden gemaakt) -
U keek strak voor u
en ik verdacht u ervan zelfs dát uitzicht niet te zien
(de loop van de zee - de schelpen - het natte zand) -
En wat nog erger was -
U zag er ook niet uit alsof u aan het nadenken was -
problemen had - zich niet lekker voelde - zelfmoord wilde plegen -
Nee, er was echt niets aan de hand -
U liep daar als een zoutzak
die door een groot wonder plotseling had leren lopen -

Waar had ik zulke wezens eerder gezien?

Ik pijnigde mijn hoofd af -
in de dierentuin?
op de televisie?
in de grote stad?

Ik werd bang -
U kwam steeds dichterbij -
en u keek recht naar voren -
U zag mij niet -
U zag niets -
Wat was u van plan?

[p. 34]

 

Plotseling herinnerde ik mij uw soortgenoten -

 

Zij liepen door de straten van Amsterdam

 

als ik boodschappen ging doen -

 

Eenzelfde aardappelachtige aanwezigheid

 

die vreemd genoeg toch met een

 

onverstoorbare zelfverzekerdheid gepaard ging -

 

Aardappels die trots waren op hun aardappel-zijn -

 

Aardappels die op kantoor werkten -

 

in bedrijven - op universiteiten -

 

Freelance-aardappels -

 

artistieke aardappels -

 

studerende aardappels -

 

fabrieksaardappels -

 

huisaardappels -

 

hippe aardappels -

 

publicerende aardappels -

 

televisieaardappels -

 

sociale aardappels -

 

Een aardappel kwam mijn richting uit!

 

In z'n eentje!

 

 

 

Kon ik dan eindelijk eens afrekenen met zo'n gedrocht?

 

 

 

Maar hoe?

 

 

 

Ik verzamelde al mijn energie en sprong onder het uitstoten

 

van een vervaarlijk gegrom met opgeheven handen op u af:

 

 

 

‘STOP! GA NIET VERDER! VERBODEN TERREIN!’

 

‘Aardappels behoren niet over het heilige strand te lopen -

 

Zij dienen voor consumptie -

 

gekookt - gebakken of in een slaatje -

 

Ik hak u in mootjes!

 

Lange gele frieten maak ik van u!

 

Verkoop ze voor een kwartje per stuk op de boulevard!’

 

 

 

U deed alsof er niets gebeurde -

 

U liep gewoon door!

 

 

 

Er was geen twijfel meer mogelijk -

 

U was een aardappel van de bovenste plank -

 

 

 

Weer bundelde ik al mijn krachten tezamen

 

en sprong naar uw achterbenen -

 

Vast!

 

Met een plof kwam ik met mijn kin in het zand terecht,

 

maar ik had beet!

 

En ik liet niet los -

 

Nee, ik kneep in uw enkels -

 

in uw malse kuiten -

[p. 35]

U schopte mij - Een schoen kwam hard in mijn gezicht terecht -
U reageerde dus wel op lichamelijk contact -
Ik richtte me op en maakte me meester van uw knieën en dijen -
U stribbelde tegen - maakte wat huilerige geluiden -
Ik zette mijn tanden in één van uw broekspijpen
en beet in het vlees -
U was niet in staat zich te verdedigen -

‘Begrijpt u het nu? U bent een aardappel
en aardappels dienen te worden opgegeten’.

U keek mij aan alsof u het in de opwinding
in de broek had gedaan -
Ik trok aan uw oor -
het was een zeer vlezig roodaangelopen oor -

Het was werkelijk beschamend om u daar te zien liggen -
Mijn verwachting was ver overtroffen -
Nooit had ik vermoed
dat aardappels zich zo snel zouden overgeven -
Moest ik u niet wantrouwen zoals u daar lag?
Was het misschien een afleidingsmanoeuvre?
Aardappels waren toch meestal slimmer
dan je zo op het oog zou denken?
Dat was juist het enge van ze!

[p. 36]

 

Hoe had ik mij zo kunnen laten beetnemen!

 

Altijd ben ik te aardig voor mijn vijanden geweest -

 

Nee - een aardappel blijft een aardappel

 

en moet als zodanig behandeld worden -

 

 

 

Maar hoe dan?

 

In stukken snijden?

 

Dat kon ik u niet aandoen -

 

Te zwak - te zwak -

 

Of had dat niks met zwakte te maken?

 

Is het niet zo dat iemand lichamelijk letsel toebrengen

 

volstrekt zinloos is, wanneer je er geen plezier aan beleeft?

 

Ik voelde geen enkele behoefte u pijn te doen!

 

 

 

Ik beet in uw mollige kuit en trok aan uw oor

 

om u te laten voelen dat ik er nog steeds was -

 

U luisterde immers niet naar mijn woorden -

 

U zag mij niet eens staan!

 

 

 

Nu keek u naar me alsof ik een wild dier was -

 

En ik werd inderdaad steeds wilder -

 

 

 

Ik rolde uw hoofd tussen mijn handen heen en weer -

 

beukte op uw borst - trok aan uw stropdas -

 

ik zat bovenop u te hossen -

 

 

 

‘Nou! Komt er nog wat van?’ schreeuwde ik u toe -

 

‘Ikke-eh-ik-’ U liep rood aan - roder en roder,

 

daar ik hard aan uw stropdas trok -

 

Toen u dreigde te stikken, liet ik los

 

en begon onder uw oksels te kietelen.

 

De tranen sprongen in uw ogen van benauwdheid -

 

 

 

U stootte afwisselend huil- en giechelgeluiden uit -

 

 

 

‘Stop!’ schreeuwde u uiteindelijk en ik stopte

 

om u op adem te laten komen -

 

U lag te hijgen en te hoesten -

 

Uw buik ging zeer snel op en neer

 

met mij er nog steeds bovenop -

 

 

 

‘Juffrouw, ik weet niet wat u bezielt

 

mij op een dergelijke wijze te behandelen!’

 

‘Zo, daar bent u rijkelijk laat mee,’ zei ik

 

en lachte u midden in uw verwrongen gezicht uit -

 

‘Ha, ha, ha, wat mij bezielt! Wat mij bezielt, meneer,

 

is dat u door niets bezield bent -

 

U bent een aardappel -

 

Een grote dikke puisterige bruine eigenheimer -

 

Ik ga u verkrachten - Stamppot maak ik van u!!’

[p. 37]

 

(Rustug, rustug - een overslaande stem maakt weinig indruk)

 

 

 

Maar u richtte zich plotseling op,

 

gaf mij een harde duw

 

zodat ik over uw benen rolde en plat achterover

 

in het zand neerplofte -

 

Toen ik mijn ogen opende, zag ik u kriskras over het strand

 

rennen - richting boulevard -

 

 

 

Welk één blamage!

 

Een ontsnapte Aardappel!

 

Hoe was het mogelijk dat ik geen rekening had gehouden

 

met de domme lichamelijke aardappelkracht!

 

Nu was het vogeltje gepiept

 

en had ik nog steeds geen stevige hap in m'n maag -

 

 

 

Ik trommelde met gebalde vuisten op het vochtige zand -