Hollands Maandblad. Jaargang 1983 (422-433)

[p. 13]

[Herman Adèr Gedichten]

Herman Adèr

nog een keer bij meer willen slapen

dat dat mijn huis is
dat ik omkom in mijn zinnen

niemand kan het wegvegen
hoe we lief wel verward gaven & namen

afgelopen afgelopen
al het zeuren
en het willen
en het wensen
en het donders anders wensen
we waren mensen
en zijn muren

een hoer

voor het raam van een sousterrain staat een
negerin. ze houdt tweemaal haar tien
vingers op dan nog eenmaal vijf. ik
zie ook haar lippen bewegen.
de man naast me aarzelt. dan kijkt
ze verbaasd in mijn richting, dat ik
stilsta.
ik loop maar gauw door.
ik dacht juist: ‘wat zou het kosten?’
niet dat ik het geld bij me heb,
maar voor een volgende keer. het
is zoiets als campari drinken.

er is altijd wel
er is altijd wel het wachten
er is altijd wel het wachten op tammy
er komen geen gaten in mijn verdienste
niemand heeft ooit op het juiste moment
het juiste uit mijn mond gehoord
(wirrwriter doe you want to drink a cup of cuffie)

[p. 14]

 

niemand in jaren niet

 

er wentelt niemand de trappen af

 

terwijl ik denk hoe dat moet gaan

 

bij iedere narigheid heb ik de pleisterlijst

 

zodat ik een ouder geworden beer ben

 

vergrijst de paniek kan-kan vergeten

 

er een spijker doorheen sla

 

tot in het beton

 

 

 

hoe kan dat ooit

 

op de dag dat woeland voorkomt

 

is de politierechter goed gestemd

 

op de dag van mijn teraardedraging

 

(zonder aanhangend water of aanhangend bloed

 

zonder aanhangende buiken

 

zonder de verschrikkelijke zaken

 

we leren)

 

naar genoegen verlopen?

de leraar en zijn klas

plichtsgetrouw het babaardje tussen twee vingers
hij smeert zonder het te merken steeds meer krijt op zijn gezicht
ze giechelen om zijn lepravlekken
(volgende keer laat mijn angstaanjager ze zwijgen)

doetje geeft een klap en krijgt er zeven terug

suf kijken we van de ene naar de andere generaal
we verklaren goedmoedig oorlog
(een spel onze stand verplicht)
ze doen niets voor onze verdediging

nu een krokodil op ons losgelaten
door de dresseurs van de vijand
die ons de penis zal afbijten

maar om nu te zeggen dat het ons spijt...
he heeft ons allemaal wel verwonderd