Hollands Maandblad. Jaargang 1982 (410-421)

[p. 32]

Cees van Hoore
Onraad

Geen adempluimen in de stal
nu een cementmolen
de zondagsrust vermaalt.

Ooit liep hier een onnozele,
eenvoudige gebeden murmelend,
geruststellend gepraat.

Tocht deed de stallamp flakkeren.
Met plaggen werd in de herfst
het dak verzwaard.

Nu hangt in opkamers aan flarden
het behang. De bidprentjes, het juk,
alles smeult op de vaalt.

Vurige ogen op de hooizolder
zien toe hoe iemand achteloos
de schoteltjes weghaalt.

Dooi

Spoorloos 's morgens
de sneeuw.

Gekomen en verdwenen ook
zonder gerucht.

Het uitzicht hoekiger.
Bomen weer kaal.
Hun schijnbloesems
vannacht geplukt.

Onvoorstelbaar haast:
gisteren alles wit
evenals hier - nu nog -
in dit gebouw.

Met weemoed denkt hij terug
aan die veel mildere
verschijningsvorm
van kou.

[p. 33]

Omheind

Schuifelt naar huis
over de platgetreden sneeuw.

Hulp blijft uit. Goddank
geen broeder die hem bij de arm neemt.

Er is alleen gerucht van vleugelslagen
in het verfomfaaid riet.

Steelt kijkt hij om zich heen,
glijdt dan even

zijn jeugd in
waar niemand hem ziet.

stilleven 5