Hollands Maandblad. Jaargang 1982 (410-421)

[p. 27]

Vier gedichten
Rijk Courtz

Toen ik mezelf vernietigd had
in liederen van licht
is er, zoals de wet voorschrijft,
niets verloren gegaan.

De rest werd me verder vreemd.
Enkelen samen met mij
bekijken het van nabij,
zien dan de anderen staan.

Soms valt een woord tussen ons
als een bord kapot in het gras.
De scherven zijn stille getuigen
dat het nooit anders wordt, of was.

's Avonds in haar kamer

Wanneer zij 's avonds in haar kamer zit,
veilig in haar hoekje waar het schemerlicht
niet komen kan, ben ik er soms.

De minuten, volgend op elkander, traag,
in hun spoor is zeker zwijgen,
mijmerend stijgt rook omhoog,
lost op tussen de hanebalken.

Wanneer de flessen leeg zijn en
ik verder niets te vinden heb,
ga ik weg; dag, zeg ik haar.

Soms is het ochtend,
soms nacht.

[p. 28]

Middag

het was op een regenmiddag,
zo'n druilerige

dat ik je zo maar komen zag:
in je oog blonk, lang te laat,
nog licht van vroeger, je lachte,
je sprak nog mijn vergeten naam,
eenzaam, eenzaam, maar even minder,
tot je was gegaan

het was op een middag,
zo'n huilige

voor meisje met droeve ogen

tuurlijk heb ik je herkend

het was in de wind immers
op de rug van een vogel
met geen geluid dan je lach

het was in de wind immers
boven de wolken
met ogen van vroeger

het was in de wind immers
met wapperende haren
vertrouwd aan mijn mond

tuurlijk heb ik je herkend