Hollands Maandblad. Jaargang 1981 (398-409)

[p. 36]

Margrieta Jeltema
Weerzien

zo stil sta je
dat alles beweegt
deuren gaan open
& dicht & kijk
er vliegen vogels
door de gang
groeien varens
& ranken
gebaren
vullen de kamers
met wolken
laten het licht

(er waren moeders in de zon
woestijnen
een douche zonder water
of even
een pad door de duinen
of wat zo heette)

zo stil sta je
mijn armen worden zwaar

sanne slaapt
zon in zijn haren van koper
& merels
in zijn hand
zo stil
dat ik mijn handen vul
met potloden
& luister

ze tekent kohl
rond haar ogen
zwarte vegen / tranen

je slaapt in de hal
in de lift
op mijn schouder / ik ben
een bange amazone
in de nacht
met blote borsten
om te troosten

[p. 37]

 

(het venster was zo wijd open

 

dat het niet verder kon

 

de kamer zo vol lucht en licht

 

dat wij ademloos op de grond bleven

 

kijken)

 

 

 

(dit alles zul je niet weten

 

zoals het wiegen op mijn schoot

 

geen boom blijft geen blad geen lente

 

zul je het lied zingen later

 

opdat ik het verlangen nog weet)

 

 

 

slaap

 

ik blijf

 

de nacht is

 

een zwart gordijn

 

voorbij mijn venster

 

het huilt & huilt

 

van water & wolken

 

reigers & nachtschade

 

ritselt

 

roerloos

 

blijven we liggen

 

we vluchten

 

voor je komt

 

 

 

vlierbessen plukt sanne met dikke vingers

 

een voor een

 

& veegt zijn handen en zijn mond

 

af aan mijn mouw

 

hij wijst de wereld in het rond

 

nooit weten we

 

dat iets begint

 

of eindigt

 

later

 

hij stapt & stapt

 

zijn stappen

 

een voor een

 

& lacht wanneer hij valt

 

zijn handen reiken naar de zon

 

een ster / mijn armen

 

in mijn armen slaap je