Hollands Maandblad. Jaargang 1979 (374-385)

[p. 40]

Sjef van Esch

wanneer kantelde licht
in ogen van grijs geduld
gaven lippen een teken

omklemde de hand krampachtig
vaker om steun zijn stok

was ik dover
ziende zo blind?

angstig klapwiekt het bericht
fladdert in mijn vuist
wordt het later laat dag
op het netvlies

rondslingerend hoofd
vermaalt mijn verdriet:

halve waarheid tot pijn
leugens tot halve troost

marmeren dood raak ik de hand
herinnering gloeit maar geen warmte
helpt het eenzaam gebaar

en vreemd ligt het haar zo streng
het voorhoofd zonder frons
de kleine mond verdroogd

glans van zijn blauwe pak
de grijze zijden das, de speld
ze zijn hier geen partij

[p. 41]

 

spreek ik aan het graf

 

met een geleende stem

 

jaagt wind de woorden

 

voorbij haar silhouet

 

dat donker lijkt, gekrompen

 

 

 

begrip van vallend blad

 

 

 

zo beslist schaduw van november

 

zo schuift de menigte uiteen

 

langs de paden en verder

 

in de verte nog volgzame rij