Hollands Maandblad. Jaargang 1979 (374-385)

[p. 31]

Drie sonnetten
Jan Blokker Jr

1

Joris, jij kwam in huis in ruil
voor een mevrouw - jij kent haar niet -
die ik niet vergeten wilde, maar jij
was te klein om van te houden.

Zolang ik niet spreek, zul jij
niet weten, in vol vertrouwen
slaap je, maar hoe leeg
lijkt soms ons huis.

De angst is mij op de stem geslagen,
hoe kun jij zo rustig slapen,
doe iets, ren voor je leven!
Mijn kleine kameraad, hij blijft
zwaarlijvig, Het lamme wachten
is begonnen.

2

Joris, wanneer jij tegen beter weten
haar toch zult bezoeken, groet haar dan
van mij; het zou een schande zijn,
haar niet te eren.

De maaltijd is niet lang gehaast gebleven,
ik droog mijn tranen en verdraag
de muziek, vraag haar, Joris,
mij te willen vergeven.

Soms lijkt een afscheid
onvermijdelijk; ik weet
dat ik je niets beloven kan, maar
dikke mannen sterven niet - dus
eet je bordje leeg
en blijf nog even.

[p. 32]

3

Joris, ik zweer je, het is niet
rechtvaardig, dat ik je wilde
beschermen, maar in mijn hart
had ik je al begraven.

(Hij was nog zoveel jonger)
Ik kan het nog ternauwernood
verkroppen dat ik al treurde,
eerder om mijzelf dan om jou.

Ik heb er nog eens over nagedacht:
kan schaamte dieper zijn
dan vijftien dagen?