Hollands Maandblad. Jaargang 1979 (374-385)

[p. 53]

Kees Winkler

School

Ik schilder weer als amateur
het pennemes over het blad
met wit en spatie de graveur
van kennis en van woordenschat

Le douanier Rousseau de grootste
in het moderne genre, Picasso
idem in het klassieke en daar kom ik
als dichter van deze tijd

Een dichter onder de schilders
maar zondagsschilder onder de dichters
een intellectueel, naïef maar niet gek
de techniek stelt geen problemen

Krabbend met het pennemes
houtskool wissend met een duivevleugel
zit ik weer op school op tekenles
en schets op een wijze niet door de beugel

Hobby

Tafel rijmt op stoel, vork op mes
eten en drinken gaan samen
de dichter gaat niet meer op les
zich in het vak bekwamen

Hij maakte bij zijn eigen school
een grote ruime speelplaats
lapte de dingen aan zijn zool
een metgezel met veel praats

Als hij de oude meesters leest
slaat schrik hem om 't hart
zo zou hij ook ooit zijn geweest
maar maakte het niet hard

Het ware schrijven is een hobby
voor een uitgelezen lobby
van kenners en van ingewijden

tot lering en vermaak van beiden

[p. 54]

Nog wel

Het is de muziek die me redt
uit het lusteloze niet-beleven
aan het eind van alle streven
als ik uit arren moede een plaat opzet

Waar de groten der aarde spelen
kán ik mij niet meer vervelen
dan ben ik weer klein en gelukkig
als een kind tussen madelieven

Je voelt je tussen creatieven
dat is fijner dan zomaar sukkelig
een sigaar roken of nietsdoen
muziek geeft een soort zoen

Toch, ik moet er rekening mee houden
dat het niet blijft bij het aloude
verzenmaken maar dat je verdroogt
door rijm en ritme uitgeloogd

Er is nog hoop

Het licht schijnt, ook in de duisternis
ook nu de leegte over mij is gekomen
en mijn ziel ondermijnt. In dromen
wordt mij niets meer verteld

Het is droef met mij gesteld, mijn zoon
dreigt te mislukken en mijn toon
niet meer als vroeger. Slechts geldt
de wet van ouder worden

Ondersteund door krukken
haak ik naar het licht der Orde
maar al ben ik Prins geworden
het wil niet lukken

De roos is aan het kruis ontbloeid
de zoon is aan zijn huis ontgroeid
geen God die zich met mij bemoeit
ik sta alleen