Hollands Maandblad. Jaargang 1979 (374-385)

[p. 41]

Andreas Burnier

Blankenese

Des Irrtums wunderlicher Sohn
loopt in de nacht
de stranden van de Elbe af
en bij de Alster
vaart hij het vegetarisch restaurant
voorbij dat de arcaden
al bijna honderd jaar bewoont
het oudste van Europa
Adresje: Neuer Wall
Naam: Vegetarisch Restaurant.
Een vlugge wiekslag door St. Pauli
langs de gevaren van de Reeperbahn
dan weer op sterrenloze sneeuwnacht aan
tussen de duitse dromen, duits gemurmel
der damals war es besser Jugendzeit
of nachtmerries in 't mofs van flitsend staal
of hond uitlaten op het pispaalstrand.
Wach auf! Wir steigen um
wir steigen nieder
wir setzen uns am Ufer dieser See
wir dürften an auf hinter neben in
das Kino oder zu dem Bahnhof hin
doch möchten nicht weil unser Vater
es verbot
en onze moeder het verdomde voor die klootzakken
van duitse nazimoffen gele sterren
op te naaien.
Das Amt das Bad das Band das Buch das Blut
stroomt durch für ohne hin gesten Osten, gell?
Immer geradeaus.

[p. 42]

Wat is een mens?

Wat is een mens?
Een stip op een stip voorbij de zon
die zelf is zoekgeraakt in het heelal
van melkwegstelsels achter melkwegstelsels.
De mens: waar praat zij van in al die tijd,
aeonen ruimte, zevenmijlen licht
en zeventig maal zeven mijlen niks.
De grote duisternis waarin de dode schimmen
zich dringen naar het schemerachtig licht,
waarin de goden ongeweten ruisen
voorbij de tijd die ons geblinddoekt houdt.
De mens vindt later vast zichzelf terug
als zij daarop vertrouwt of niet vertrouwt.
Maar al die brede banden tussentijd
dat is wat mij nu eventjes benauwt.

On my way out

Na de laatste keer
komt de allerlaatste
en daarna komt het afscheid
en dan weer het herstel.
Niemand gaat ooit dood
niemand zal ooit verrekken of vertrekken
geen liefde loopt ten einde
geen vriendschap succumbeert.
Alles gaat altijd door
niemand is ooit veranderd
een ieder eeuwig jong.
Seizoenen golven aan
oudjaar voor het raam
nieuwjaar in het bos
daar tussenin wat koffie
gesprekken of de was
steeds iets te weinig geld
of iets te weinig vreugde
maar later gaat het beter
of gaan wij weer op reis.
Wij weten van geen wijken
on our long way out
wat werkelijk verandert
is altijd al gebeurd
in een scheur en een knal
in een steevast verleden.