Hollands Maandblad. Jaargang 1978 (362-373)

[p. 35]

Acht gedichten
H. Termaaten

naar eigen ontwerp
van breekbaarheid

bezig ik de tekens van de taal
die mij verstaat.

boven de vraag gesteld
de uitdrukking
op het gezicht, de rust
van de handen

en de luister
van een ingekeerd gebaar.

naar indruk van verlorenheid
draagt de hand
iets in papier verpakt.

een kleine gestalte
met wisselbare wil
in het ongeweten vlees.

niet alles maar veel
naar behoren van de tijd:
het haar, schoeisel en kleuren.

misschien de strakgehouden ogen
die niet mogen zwerven gaan.

[p. 36]

 

ik kijk omhoog

 

ruggelings naar het licht

 

dat veraf dichtbij is

 

 

 

je ziet niets

 

dan een verblauwend licht

 

zoals ik zag dichtbij

 

in de ogen

 

 

 

waartegen ik sprak

 

toen ik in vervoering was.

 

 

 

uitgangspunt van het blad

 

van de bloem op het water

 

 

 

is het oog

 

dat aan iets anders dacht.

 

 

 

de treurwolk in de verte

 

het vreemde land.

 

 

 

de aarzeling in begin

 

van binnengaan.

 

 

 

de verlorenheid op de grens.

 

 

 

halverwege

 

de steile stenen helling

 

schampert de jongeling

 

in het duister van zijn grot.

 

 

 

naar de meren van mist

 

en stilte, naar de oevers

 

van de warme huiver.

 

 

 

temidden van de wolk

 

op het water te drijven

 

 

 

of omtrekkend de stilte

 

stap voor stap bij te houden

 

af te tellen, in te halen -

 

 

 

te onthouden.