Hollands Maandblad. Jaargang 1977 (350-361)

[p. 34]

Jan Blokker Jr

Het Beeld van de Dichter

Speciaal geschreven,
maar ook dat
is onzin - is het ongepast
dat hij van verzen spreekt?

Hij rijmt als de pest,
en hij schudt de strofen
uit zijn mouw.

Hij is de grote
a-sociaal; zijn haar is te lang,
zijn baard is te stoffig,
en in zijn ogen brandt het vuur
van inspiratie.

Hij heeft een oog
voor details -
de grote medicijnman ziet
regen waar die niet is -
Wat moet een dichter
met een lui oog?

Kijk hem rennen
(Wat zijn zijn voeten groot!)
En hij huilt
(Een staatshoofd is vermoord)

[p. 35]

 

Een dichter droomt

 

in zwart wit,

 

dat hij ontwaakt,

 

en jaagt de ethische pastoors

 

de kamer uit.

 

 

 

Er hangen vettige ijspegels

 

aan het dak van zijn zolder;

 

de wanhoop en ellende

 

vreet zijn lijf kapot.

 

 

 

Hij maakt zijn afspraakjes

 

in stilte, maar luidruchtig

 

verklaart hij zijn liefde

 

aan jou, mijn liefje.

 

 

 

Wij allen kennen hem,

 

hij is de dichter;

 

en als zodanig zal hij

 

door het leven gaan.

 

 

 

Het beeld van de dichter.

 

Maar beelden zijn er

 

om bestormd te worden,

 

en de dichter bestaat niet.