Hollands Maandblad. Jaargang 1976 (338-349)

[p. 44]

Jan Blokker Jr
De Bedevaart

Besproken plaatsen
en toch niet ongestoord.

Het landschap wordt al lieflijker
wanneer er weer een stad
voorbij is:

rivieren verdorren
in evenzovele tunnels
en overal verspreid liggen
tempels en theaters;
een kraai bouwt zijn nest
in een vogelverschrikker;
de zon schijnt,
en als een Griekse worstelaar
voel je je met olie ingewreven.

De zeden van het land,
maar niemand
die er mijn voeten wil wassen.

Onbegrijpelijke taxi's voeren ons
door de stad, langs
grootse straten
en veel te weidse pleinen
naar het centrum.

Geen bedevaart,
meer iets als een afrekening;
gras blijkt toch sterker
dan de technische stenen.

Toeristen eten,
toeristen kopen bloemen
bij een meisje
met zwavelstokken;
toeristen in druipende regenjassen
en soppende sandalen.

En verval
krijgt steeds weer
meer gezichten.

[p. 45]

 

Het roemrijke verleden:

 

drie in het stof gebogen pilaren -

 

alleen de overwinning

 

wist haar hoofd omhoog te houden.

 

Ach, scheen de zon iets

 

minder fel,

 

dan leken de contrasten

 

minder schril.

 

 

 

De schatkamer

 

van koning Archaios.

 

 

 

Deze stad is niet echt antiek,

 

het ware verleden ligt

 

in de kapellen, die meer

 

op brandmelders lijken,

 

in de voorwereldlijke bootjes

 

waarin men vaart

 

langs de baaien

 

van het eiland.

 

 

 

Overal liggen

 

de benevelde eilanden

 

als pompoenen in de zee.

 

 

 

(Hier verging

 

de trotse schuit

 

Odysseus, lang geleden

 

met man en muis.)

 

 

 

Wie heeft ooit gehoord

 

van de maan

 

over een schuimende zee?

 

En meeuwen bestaan echt.

 

 

 

Een schier oneindige reis,

 

bij kalme zee,

 

dat wel.

 

 

 

Maar de schipper is al bang

 

voor water.