Hollands Maandblad. Jaargang 1975 (326-337)

[p. 20]

K.L. Poll
Winter

Vergeet de maan, zoals wij vergeten
onze zonden, zonder zorg of moeite.

Maar die mooie wijde kring vanavond,
mag ik daarvan denken wat ik wil? Vorst?
Over vier dagen rijd ik op de sloot,
over een week de Molentocht,
van Oud-Alblas, struikelend op slecht ijs,
de Graafstroom af, langs Boerenklaas
tot Ottoland, dan links de polder in,
de rechte vliet met winterriet en mist
in de verte waar molen na molen
vorm krijgt in de strenge, nieuwe zon,
blauw met sneeuw, weer links,
onder de brug van de Boezem door,
kilometers, lang leve mijn vader
in de gloria, met lange halen
rijd ik mij dampend van geluk,
de goede mens van Hardinxveld.

De kring verrafelt nu maar is geweest
zoals wij geweest zijn al die jaren.

Zomernacht

De melodie van de weerstand
stampt op de vloer.
Bezoekers lopen op de trap.
De maan kraakt, in haar laatste kwartier,
en schijnt tot hier.

[p. 21]

Vrijheidsbeeld

Ik ben daar gek om de dingen
bij hun naam te noemen, geen dorre bladeren
toe te laten in maart, geen piano te spelen
op het platteland of huidschilfers
te verheerlijken als ik daar zin in heb.
Kom bij mij in deze lege middag
met kraaien en spreeuwen op bladerloze takken
tegen de blauwe lucht geplakt,
vergeetachtig als pasgeboren kinderen.

Ik ben daar gek om mij zorgen
te maken over voorschriften van anderen;
iedereen verzint zijn eigen bestaan.
Dat klinkt vandaag als nieuw.
De as van gisteren is verstrooid.
De tijd stroomt als Wantijwater door ons heen.
Er gaat niets boven zwemmen naar de overkant
in theorie, het is pas half drie,
vroeger dan vroeger.

Ik ben daar gek om naar mijzelf
te luisteren, de wereld draait ook
om Huub Oosterhuis, maar minder toch,
iets minder draait de wereld om Huub Oosterhuis
dan hier om ons, ik weet niet hoe dat komt.
Mijn naamloos lief, vertrouw
mijn botten als ondergrond
voor schoonschrift. Wij leven nog.
Wankel als torens van dominostenen.