Hollands Maandblad. Jaargang 1974 (314-325)

[p. 28]

Hedwig Dekker

manshoge varens tussen bramenstruiken
opgeslagen hemelbed
onder toegevouwen veren
een leger
torenende vreemd krullende horens

en dus

wel hoeveel oren
onvindbaar in de stilte nu
hier ongeveer
dit modderpad
sporen onder regenblad
tussen vergeten dorens

wijde vlakten wuivend gras
waarop mijn wilde paarden draven

gestrikt door lasso's
tot een cirkelgang
gevangen in een leugendraf
beteugeld in één snoerend punt
tot stilstand

strelend gepakt bevoeld geknepen
uitbundig wijs geprezen
bij de verstandigen en braven

en denk je dat mijn paarden
dan niet bijten trappen huilen?

[p. 29]

Paranoia

 

Eurydicee toe kijk niet om

 

hij komt alleen maar naar je kijken

 

zo zwanger van je schimmenspel

 

je kunt die oever nu niet meer bereiken

 

en nog - hij neemt je heus niet mee -

 

hoe weet je dat hij Orpheus is

 

er spelen zoveel mannen fluit

 

en zingen

 

en dit klinkt zo narcistisch meid

 

blijf in je schemerrijk

 

en kijk in jezus' naam niet om

 

 

 

Eurydicee

ik zocht je in woestijnen
een vrouw van ebbenhout
ik zag mezelf verdwijnen
bezeten van verlatenheid
twee reservoirs vol water
in wiegend evenwicht
de schouders
een gebeeldhouwd juk
het hoofd
de koele armen...
hoog boegbeeld van gedrevenheid
op onder zand wielende krachten

te veel toch wel
de tred van een kameel
de benen
horizontaal
bult op bult af
één bult teveel
het hart
onafgebroken water
voor jou voor mij
driehonderddertig dagen
vergeefs
door de woestijn gesjouwd

[p. 30]

Doop

 

in lauwe vingerkommen van de dood

 

doop ik mijn trage handen

 

en vraag

 

waarom het al geschieden moet

 

het leven hier

 

en na de dood

 

met twee voldragen armen

 

in naam van de Vader

 

de Geest en de Zoon

ik duw mijn huilend kindje voort
door Wodans hoge zalen
hoe weet zij
dat dit ruisen treurt
virgin virgin sacrificed