Hollands Maandblad. Jaargang 1974 (314-325)

[p. 37]

Miel Vanstreels

de tijd heeft zn beste
tijd hier wel gehad

misschien sneeuwt het buiten
zegt ze weggedoken
achter n glazen julizon

z is een week geleden
begonnen met langzaam in
te slapen

stil eigenlijk
en zonder veel verhaal

ze praat er gewoon niet over

en ligt nu
over tafel gebogen
met het hoofd in een
kouder wordend middagmaal

tandelozer

is hun lachen
een adempauze

een korte versplintering
van dit ritmies geweld

weldra
herbegint dan weer

dat verloren gevecht

om al die kleine
eigen dingen

die hun zomaar uit handen
zijn genomen

[p. 38]

 

dit huis is n levend

 

massagraf

 

n karavaan te langzaam

 

om het stof van zich af te

 

schudden

 

 

 

zand

 

dat zich bijt in de scheurende

 

plooien van een wachtende

 

huid

 

 

 

tot de rozen in het dodenhuis

 

zich mengen met het gistend

 

vocht

 

 

 

in iedere vagina een

 

versgeplukte

 

bloem

dag na dag wordt de weigering
te kijken
gevaarlijk groter

en op den duur haalt men zelfs
de schouders op
wanneer één van hen gelaten
mijmert:

men doet hier met ons
wat men wil
en dan kan ik nog praten
dan ben ik nog één van de
weinigen die zich een beetje
verdedigen kan