Hollands Maandblad. Jaargang 1974 (314-325)

[p. 30]

Jaap Boerdam

Maigret heeft zijn twee doden
vanavond veilig thuisgebracht;
alle raadsels zijn verdwenen.

Alleen die bejaarde dame van
vanochtend in de kerk is hij vergeten,
terwijl zij daar toch

lag in het gangpad (nota bene
voor het aangezicht van god)
voordat de dienst begonnen was,

dood en voorlopig
met geen andere verdachte
dan haar bloedeigen hart.

De dingen die ik zie zijn
in de boeken juist beschreven
en wie wil zien hetgeen ik zie
moet maar veel gaan lezen,
sprak de oude wijze man tenslotte.

Zijn zilver haar werd groen, mosgroen,
onder zijn bleke huid verschenen zwarte draden
en sterren vielen in zijn brilleglazen.
Uit zijn mond dreef nog een wolkje
pluis waarin geen letter stond geschreven.

Zo sterven in de boeken de kabouters.

[p. 31]

Historisch materialisme

 

In datzelfde rode truitje

 

en met haar bijna blonde haar

 

stond ze plotseling daar

 

op die verlegen benen

 

achter de te hoge mikrofoon.

 

 

 

En op haar tenen

 

vroeg zij gewoon om stilte

 

en de revolutie.

 

 

 

Daarna knikte ze

 

en was direkt verdwenen.

Het opgespoten land vult
als een te hoog matras
het ledikant van de oude polder,

in de avondschemer bedekt
door een nauwelijks zichtbare
schare slapende meeuwen,

een los gehaakte sprei
over het vergeten vee
dat 's nachts de kop opsteekt
en de drogende modder doet barsten.

Wat je niet zegt
en zult vergeten:

dat het net is alsof...,
en dat je bang bent

voor wat je niet weet
en niet wilt weten

wat je zeggen moet
en beter kunt vergeten.