zouden ze richten op de vernietiging van de mens, die deze wereld zo hopeloos vervuild en verwoest heeft. Alleen de niet-mens - het woord Übermensch kenden ze niet - mocht blijven leven, knollen gravend, jonge loten kauwend, ik geloof niet dat ze dierlijke eiwitten mochten eten, behalve dan misschien van gewone mensen.
(De tegenzin van sommige niet-biologen om de mens als dier te zien.)
Foudraine zei bij een lezing: vervreemding is niet nee durven zeggen. (Dat sloeg o.a. op de moeilijkheid om nee te zeggen als je wordt uitgenodigd voor een lezing.)
Ik denk dat dat niet juist is; normaal (en dus niet vreemd) is om ja te zeggen. De vervreemding is het gevolg van het feit dat onze situatie zo veranderd is - overbevolking, industrialisatie - dat wanneer wij in overeenstemming met onze aard (niet vreemd dus) ja zeggen we in moeilijkheden geraken.
Dat er na oorlogen meer jongens geboren worden dan meisjes - ik heb daar nooit statistieken over gezien, maar het wordt zo vaak beweerd dat er wel iets van waar zou kunnen zijn - wordt vaak aangehaald als voorbeeld van de wijsheid van de natuur, de grote regeling, het streven naar evenwicht etc. Inderdaad zijn veel natuurlijke eigenschappen te herleiden tot die natuurlijke evenwichtigheid, als zodanig nl. van voordeel in de struggle for life en dus naar voren gekomen in de natuurlijke selectie.
Maar ten eerste is het onevenredig meer baren van jongens helemaal niet in dienst van het evenwicht. In de generatie waartoe deze jongens behoren is immers helemaal geen tekort aan mannetjes? Of men zou moeten aannemen dat veel weduwen zich zouden binden aan mannen van de volgende generatie, erg onwaarschijnlijk. Ten tweede, ook al zou het verschijnsel wél in verband staan met het evenwicht, hóe zou het ene verschijnsel - de veelvuldige dood op het slachtveld - iets op gang kunnen brengen bij de vrouwen die kinderen baren? De natuur werkt meestal niet draadloos. Oorlogen, en vooral het eind ervan, geven niet het juiste klimaat voor weloverwogen paringen. Integendeel, er is sprake van veel vreemd gaan, van contacten met buitenlandse troepen, vijanden en vrienden. Het gevolg is dat de neiging tot handhaving van enig genetisch isolement verbroken wordt. Het gevolg daarvan weer is dat mannetjes, die genetisch kwetsbaarder zijn en die normaal dan ook op elke leeftijd (ook voor de geboorte) een hoger sterftecijfer hebben dan wijfjes, in dit geval meer kans hebben om te overleven.
(Theoretisch klopt dit niet helemaal, omdat het afwijkende geslachtschromosoom van het mannetje niet beïnvloed wordt door bastaardering, maar voordat ik me in onbegrijpelijke woorden begeef is de zaak voor iedereen toch duidelijk die beseft dat inteelt in de eerste plaats de mannetjes aantast - zo zeer zelfs dat soms alleen nog maar wijfjes geboren kunnen worden - een toestand die door het omgekeerde, onbeperkte bastaardering wordt teruggedraaid.)
Elke plant, elk dier, elk natuurverschijnsel is een in code gestelde samenvatting van de natuur, van de werkelijkheid. Daarom is de natuur net zo goed te kennen uit een pantoffeldiertje als uit de studie van de mensheid. Mystici hebben dat goed gezien. Wie lang genoeg omgaat met één onderwerp gaat de code begrijpen en daarmee het verhaal. Dat wil niet zeggen dat alleen specialisten er ooit achter zullen komen, want het onderwerp kan alles zijn: gebergtevorming, plantensociologie, parasitologie, het kweken van kanaries, een mensenleven leiden. De een zal er eerder achter komen dan de ander, een kwestie van talent. Ik ben er niet zeker van wat voor soort talent, misschien niet anders dan zelfkennis. Men begrijpt van de buitenwereld slechts dat wat men bij zich zelf bemerkt te resoneren.
Aan de verkeerde kant staan; een pleonasme.
Dromen zijn soms instant theorieën. Vannacht hoorde ik in mijn slaap een ransuil. Prompt droomde ik dat geluid in een logisch verband: een orkest waarin een bepaald blazertje het uilengeluid maakte. Diezelfde nacht werd ik gewekt door onze miauwende kat. Vlak voordat ik wakker werd droomde ik dat een kind riep Moord, Moord.
Louis Andriessen, Peter Schat en 78 andere kunstenaars hebben een oproep ondertekend om op de CPN te stemmen. Op het eerste gezicht is het vreemd dat componisten die o.a. met de actie Notenkraker en verder met hun eigen muziek alle moeite doen om de gewenning van ons muziekleven te verbreken, steun willen geven aan een partij die als ze - waar dan ook - aan de macht is een veel conservatiever muziek als alleenzaligmakend erkent.
Maar denkend aan Anthony Storr's theorie over de functie van kunst (in The Dynamics of Creation) als middel om tegenstellingen tot verzoening te brengen of althans aanvaardbaar te maken, is het begrijpelijk:
Auteursrechtelijk beschermd
