De geyser
Gerrit Krol
Een rooster waardoor het water wegloopt. Voor mij was het rooster veel meer iets dat, overwoekerd door mos en gras, mij de gelegenheid gaf... (iets vloeibaars, dat je er door heen giet - waar ook het gras van groeit...)
Een akker waarover een eg getrokken is van noord naar zuid en van oost naar west - zo ziet dit hoofd er van binnen uit. Telkens weer geploegd en telkens weer geordend en naar de horizon de weg waarop je loopt. En telkens weer een nieuw gewas.
Je kunt een knol bekijken en als vertegenwoordiger van alle andere knollen en zeggen: dit is een goed voorbeeld van... (een of andere soort). Laat je door je aard geneigd zijn je hoofd, als we het voorstellen als een akker, zodanig te bewerken dat het met geen enkel ander hoofd enige overeenkomst heeft, dan doe je dat omdat je je gestuurd voelt door een vreemde, dag en nacht werkzame drang om je van alle andere mensen te onderscheiden. Nietwaar? Wie kent je nou? Dat je van tijd tot tijd een boek schrijft, kun je vergelijken met een geyser: een eigenaardige manier van de aarde om zich mee te delen aan de lucht er omheen: door middel van water. Met dezelfde kracht en met dezelfde regelmaat stoot je elk jaar een boek de wereld in. Als iemand dat leest en hij/zij leest het met genoegen en instemming dan betekent dit dat hij/zij zich op dat moment, een jaar nadat jijzelf het beleefd hebt - met jou verenigt. Zo lost de ene dwaasheid zich met de andere op.
Hoe lang bestaan wij al? Al miljoenen jaren en al die tijd ondergedompeld in water ofwel als koeien gelegen op grazige weiden die we zelf opvreten. Toen had je ook groene tijgers, dus als er zo'n beest naderbij sloop, dan was dat niet meer dan een malse, groene golfslag die je maar één keer in je leven meemaakte.
Beweging om je heen voelen als beweging in jezelf. Vandaar dat je daar altijd weer voor openstaat en het bijvoorbeeld niet doorhebt wanneer die beweging er op gericht is je te vernietigen. Daar word je nog voor geprezen ook: de grote ontvankelijke die geen vijanden kent, want wat zij voelen voel jij immers ook? Onkwetsbaar hebben ze je gemaakt. Ze hebben je alleen zwaar vergiftigd; dat hebben ze wel bereikt.
Auteursrechtelijk beschermd