Hollands Maandblad. Jaargang 1973 (302-313)



[pagina 22]
[Chr.J. van Geel Zes Gedichten] Chr.J. van Geel Oud Als vlindervleugels voelt ze aan zo zacht en aan gewicht ook licht is wat ze geeft, een hand, een speld van pijn - wij worden vlinders tot in ons gewricht en ogen in het stof getekend, droog, voor wij doorstoken in het donker gaan.
Rag Een web van één draad lang waarin een spin voer vangt, waarop een vlieg kort zit, beweegt, zijn poten wast, wegvliegt en keert, niet weet waarvoor die draad zich spant.
Tuin Hoe met een goede plantslag midden in jou te planten met een list een tuin als daar een plaats voor is, het licht en daar de lente van.

[pagina 23]
File Een populier, rij ratelpopulieren, het gras door wind gebogen buigt en glanst, de brug is open, droogte ruist, hij wacht. Wie ooit de bomen zag, de dijk afkeek, een koe, grijs water in het vergezicht, hij zag genoeg, hij kan de stad weer in waar tussen muren met balcons bespijkerd te zien door glas zijn tuin van herkomst ligt.
Laat licht Het wordt al dunner in de lucht en ijler, korter licht, lagere zon, en langzaam komt het naderbij, het lichte blauw van niet meer bang te hoeven zijn. Wij kunnen schuilen in eenvoudigheid, in volheid en warmte van de winter, het overschatten moe en dichterbij wanneer de zon is uitgegloeid.
Nauw water In het geluid van vleugels krijgen de lichte oevers en wat donker in rouw blijft onder water stem. Soms vliegt een zwaan laag over en voegt haar dalen bij wat zwijgt.