Hollands Maandblad. Jaargang 1973 (302-313)

Zes gedichten
Tea Keeven

pas
de zon onder

nu
het hinkelende draaien
van manen
die zwaaien
de lucht licht

het binnenste beest
lest zijn dorst
in de spiegelende stilte
van mijn onbehangen bovenkamer

alleen
wat gesnater
en luchtrumoeren

jouw violette vingers
spelen een toverlied
waardoor
alles uit z'n knopje schiet

ik koester mijn zonnetje
het is buiten
vaak zo koud

engelen bengelen
aan het wierook
dat uit mijn open wonden
stroomt

de watergod
pakt de zon

hij wil ook wat licht
op zijn bovenbalkon