Hollands Maandblad. Jaargang 1972 (290-301)

[p. 22]

[Gedichten]
Chr.J. van Geel

7 diergedichten

Ik weet een haan gevlucht
te zitten in een boom
in diep voorzichtig vorsen
prent hij zijn kleuren in,
telt hij zijn veren uit

en voor hij moe wordt draait hij
zich op de wind en zwijgt.

Een hond geeft hals,
een hond speurt beter bij droog weer
zijn vreugde als hij afval vindt.

Als rook van offers recht de lucht in
staan voor de dieren vlaggen uit
die wij niet zien, die ons niets zeggen.

Het blaffen is begonnen,
de bastaards spuwen vuur,
licht rent, in plassen spat
het hoog om duizend poten.

Mijn hond, de kop omlaag,
hij bibbert in zijn stippen,
draalt om de tafelpoot.

[p. 23]

Jachthond

 

Een liefde die zich vastbijt in de wind,

 

niet een-, maar duizendmaal,

 

tot hij opeens een hoen dat vluchtte

 

beet uit de lucht.

Wat ik wil is wat honden doen:
op vloeren liggen en bekomen
van niets dan van een eindje los,
een lang eind aan de ketting om.

Een halve leeuw te water,
maar minder heraldiek,
hij worstelt en blijft boven,
de kievit, kan niet zweven,
hij klapwiekt per sekonde
het heilige getal.

Ik tel en raak de tel kwijt,
een kikker zit hier op
de springveer van zijn poten,
de vingers van mijn hand.