Hollands Maandblad. Jaargang 1972 (290-301)

[p. 21]

[Gedichten]
J.P. Guepin

Dat zij sprak, wat zei de stilte ons,
dat zij zweeg, wat zei dat woord ons?

‘Dat zij sprak’, zei ik, dat zij eindelijk
op zou houden met die leugens, dat air.

- Kwam toen die ruiter voorbij zonder groet?
Ik dacht aan mijn vergissingen en de hare.

‘Ik heb pijn’, zei ze, ze zei ‘pijn, pijn,
en ik ken alleen die van mezelf’.

‘Ik ben ontroerd’, zei ik, en ze vloog op,
sloeg me en schreeuwde ‘ontroerd, ontroerd’.

Toen kwamen de tranen en zij lag
kronkelend van pijn op het veld.

En de bomen begonnen te zwaaien met hun takken
en de maan brak door het zwerk
en overal klonken vogels op uit het struweel
en we vielen in elkaars armen en paarden.

Met voorpraatje en napraatje erbij
niet langer dan een half uur.

De klok tikt ‘tik tak’
of misschien is het wel
‘tik tik’ of ‘tik tik tok’,

Maar 't is ‘pats boem’ als ik omval.

Honing en walnoten
een oude bruine hand
die het hout sprokkelt

een stem in het donker over de landweg,
mijn god, en dat een heel gedicht door!