gesloten met gebeden en preken. De geestelijke verzorgers en de dominees namen meisjes van zestien jaar mee naar bed. Communisten moesten dood omdat het spleetogen waren en als het geen spleetogen waren, zoals de Russen en de Oostduitsers, om de loutere reden dat het atheïsten waren. Ze hadden het over de Lieve Heer Jezus Christus en over de ellende in de derde wereld. Ze gingen naar Portugal om Fatima te bekijken. Daar heeft de moeder Gods vlak na de Russische revolutie gezegd: ‘Pray for the Russians’. Ze gingen naar Griekenland en Turkije. In Ethiopië spraken ze met mensen met zoveel goud op hun galakostuum dat de hele Nederlandse bevolking van het geld dat het pak bij verkoop op zou brengen dagen lang zou kunnen eten, terwijl Ethiopië het land is waar duizenden sterven van honger. Ze vonden het allemaal de reis van hun leven. Alleen zo dwaas dat ze niets van opgetogenheid lieten merken. Dat kwam misschien omdat ze rijke ouders hadden: Ook nooit opgetogen. Ik was steward op die boot en gooide per dag met bloedend hart voor duizenden dollars voedsel, kostbaar voedsel in zee, ik dacht aan de mensen die doodgaan van de honger en aan deze Amerikaanse Christelijke studenten die een wereld-studiereis maakten. Ik begreep het niet en werd gek. Ik kan een hoop begrijpen maar dit niet meer. Dit ging mijn bevattingsvermogen of mijn verstand te boven.
- Die andere stewards, werden die ook gek?
- Nee die hadden het dolste plezier. Die neukten mee. Er waren driehonderdvijftig krols-vrome meisjes aan boord. Van iedere neukpartij waar ze van terug kwamen namen ze vijfhonderd dollars mee, gestolen, de meisjes merkten het toch niet. Die jongens vonden het ook normaal om voedsel over boord te werpen.
- Er was toch voor betaald? De maatschappij werd toch geen schade gedaan?
- Er was voor betaald. Inderdaad moest ik vaak lachen dat Amerikanen zoveel geld willen uitgeven om de vissen die ze met zoveel afgewerkte stookolie willen vernietigen, tegelijkertijd iedere dag voor krankzinnig veel geld weer voedsel te geven.
- Heeft U wel eens het idee dat u wartaal uitslaat?
- Hoe bedoelt U?
- Nou bijvoorbeeld een paar dagen geleden, die toiletgeschiedenis?
- Nou, dat was toch geen wartaal. Ik vertelde U dat ik op die boot Jezus geworden was. Dat ik zo onschuldig geworden was dat ik baby-poep was gaan schijten.
- Ja, en dat U die uitwerpselen in een sigarenkistje hebt bewaard om ze later aan Professor van het Reve te overhandigen?
- Inderdaad, want ik meende nu eenmaal dat hij God was en ik was zijn zoon. Die baby-poep dat was een teken voor mij. Het was een goddelijk teken dat ik helemaal Jezus was geworden. Vrij van al het normaal menselijke. Ik had zelfs geen zwartbruine poep meer, maar groene, licht groene drolletjes, stuk voor stuk van twee centimeter doorsnee, net kogellagers, het was het beste wonder dat ik ooit heb gezien. Maar nu begrijp ik wel, zij het onder pressie, dat het kwam van de vreemde stofwisseling. Dat ik al die tijd geen vast voedsel tot me had kunnen nemen uit zenuwachtigheid, van angst moest ik na een paar bruine bonen al kotsen, allemaal zenuwen en daarom heb ik weken lang net als een kind aan de moederborst slechts op melk geleefd, vanzelf krijg je dan baby-poep, het was dus eigenlijk geen wonder.
- Heeft U dat doosje nog aan de professor overhandigd?
- Nee, maar ik heb het hem later wel verteld. Hij vond het betreurenswaardig dat de dokter het sigarenkistje met inhoud had vernietigd omdat hij nog nooit kinderpoep van een volwassene had gezien.
- Ja, en toen bent u bij ons in het gekkenhuis maar weer vast voedsel gaan gebruiken?
- Omdat ik ertoe gedrongen werd. Het ging veertien dagen goed maar ik poepte niet meer. Toen heeft broeder Peters heel liefdevol een zetpil van behoorlijke afmetingen aangebracht. Daardoor werd het zo gloeiend heet in mijn gat dat ik brullend door de zaal rende en af en toe iets zong om de pijn te vergeten.
- Maar u weet toch heel goed dat ‘Als Ge in nood gezeten, geen uitkomst ziet, wil dan nooit vergeten, Hij verlaat U niet’, een heel ontoepasselijk lied is?
- Het was heel toepasselijk want 't ding verliet me niet en ik zat in grote nood en pijn. Angstwekkend: altijd kwellingen en spanningen!
- En waarom hebt U op het toilet zo zitten brullen en later de pot gebroken?
- Dat die pot gebroken is dat is ook een teken. Ik vatte het op als een teken maar ik begrijp nu dat het door de keihardheid van 't ding kwam. Het brullen deed ik van de pijn. Er zat gewoon een ronde steen voor mijn sluitspier. Dat voelde ik al. Hij kwam er ook uit als een steen en zo heeft hij de pot gebroken. Als een stenen kurk uit een champagnefles. Ik heb 't ding uit de pot geraapt en op de vloer laten vallen, twee plavuizen zijn gebroken. Toen ben ik er mee naar buiten gerend en heb hem aan iedereen laten zien. Het was geen uitwerpsel!, het had iets
Auteursrechtelijk beschermd
