Hollands Maandblad. Jaargang 1972 (290-301)

[p. 20]

[Gedichten - J. Blokker Je.]

Diep in de hal, waar
planten samengroeien,
blaast een man
vanuit het laatste stof
de kaarsen uit - de vlam,
die grillig draait,
werpt schaduwen
de schemer in -

Konijnen,
duizend maal vergroot -
het lover, de varens,
levend nog (met zwarte randen
als ezelsoren gekruld)
en alles waait verpulverd rond.

Als langzaam straks
de schimmen heller worden,
en laaiend het groen,
daalt rook
over het land.

Als langzaam straks
de schimmen heller worden,
en laaiend het groen,
daalt rook
over het land.

Hoe langzaam daalt
mijn ledikant,
wanneer de wind
gaat liggen, en sneeuw
valt op mijn kussen,
smeltend langs mijn rug -
Een vlam lilt
aan de poten en werkt zich
een weg omhoog.

Het hemelbed
is omgevallen, het ledikant
wordt omgehakt,
en aan een parachute
tracht ik
de rook te ontvallen.

[p. 21]

 

Het hemelbed is

 

omgevallen, het ledikant

 

wordt omgehakt,

 

en aan een parachute

 

tracht ik

 

de rook te ontvallen.

 

 

 

Eindeloos draaien de trappen

 

in de toren, tot de sporten

 

niet meer te tellen zijn,

 

en slijten onder je voeten.

 

 

 

Waar je gaat,

 

luidt een priester

 

de klokken, met wapperend

 

gewaad; zodoende

 

verjaagt hij het ongedierte

 

dat huist in het touw.

 

 

 

Overal zie je

 

- steeds hoger - de mensen

 

de kerk betreden, de broodkruimels

 

nauwelijks nog

 

achter de kiezen, flessen

 

fanta in de boodschappenmand.

 

Het verleden galmt

 

langs de slingerende muren.

 

 

 

's Ochtends wekt zijn bellende kap

 

de nar - lachend

 

beklimt hij met je

 

de treden, vervelende

 

moppen tappend,

 

waar je plichtmatig

 

om lacht.

 

 

 

Van beneden kijken

 

de korte figuren

 

- opgeschrikt door zijn

 

juichende geschreeuw -

 

naar boven, en wij

 

kijken vanaf de transen

 

terug - Zijn elleboog

 

prikkend in mijn zij,

 

wanneer hij de sprong waagt:

 

‘Ik vlieg!’

[p. 22]

 

Verscheidene, meest rauwe,

 

kreten (in hun schrik

 

stoten zij de vreselijkste

 

geluiden uit) klinken uit hun

 

geopende monden.

 

Zoals een gaper

 

boven een drogisterij -

 

Schrik niet:

 

zij kennen nog

 

de parachute niet,

 

waaraan hij straks

 

naar beneden daalt.

 

 

 

Het is mislukt;

 

hij is in de takken

 

van een boom verstrikt

 

geraakt, en bengelt,

 

wachtend op de brandweer.

 

 

 

J. Blokker Jr.