Hollands Maandblad. Jaargang 1972 (290-301)

[p. 30]

[Gedichten]
C. Winkler

Grootmoeders tabaksdoos is een vast object
ik bedoel: daaraan ben ik gehecht
de rest is toevallig, niet om te vermelden
het voldoet niet aan het hierboven gestelde

Vaak radeloos omdat ik vastigheid mis
vanavond vooral omdat Juud er niet is
de tafel vierkant, de tabaksdoos te grijp
steek ik de brand in mijn zoveelste pijp

De rook kringelt rond, mijn geest is onthecht
ik denk aan wat Wittgenstein al heeft gezegd:
taal is onzinnig, filosofie a fortiori

Waarom dan dit vers nog godverdorie
de tabaksdoos is er oorzakelijk aan
rook is de zin van mijn dagelijks bestaan

De welkende tulpen tegen het licht
bieden een overstelpend gezicht
diep op het honingmerk uiteengevouwen
bloeiden zij open in zelfvertrouwen

Natuur doet ze vlammen met rossige gloed
de kleur is niet meer zoals het moet
het blad is nog mooi maar de kelk al gekruld
de stempel is blank en van stuifmeel vervuld

Morgen brengt Judy nieuwe tulpen mee
die staan dan weer een week of twee
tot ze verlept zijn en de bak in gaan

Stil ziet mijn ziel het welken aan
wat is twee weken op een mensenleven
wiens bloei zal zijn Natuur ooit overleven?

[p. 31]

Zelfverwijt

 

Op de Hobbemakade stapte hij uit mijn auto

 

ik oogde hem na door het achteruitkijkspiegeltje

 

langzaam zag ik hem verdwijnen in de kolkende stad

 

hij ging met grote stappen de paviljoens tegemoet

 

 

 

Stapelzat kwam hij bij ons op Vrijdagmiddag

 

in het weekend vertroetelden wij hem met frisdranken

 

Zondag zag hij heel nuchter de waarheid onder ogen

 

hij zal blijven drinken tot iemand hem liefderijk opneemt

 

 

 

wat dit laatste betreft schoten wij akelig tekort

 

wat is nu een weekendje op een mensenleven

 

hij was in paviljoen 3 toch een goede vriend

 

 

 

Waarom dan niet meer solidariteit getoond

 

zonder alcohol is hij immers een geweldige kerel

 

waarom, waarom nam ik hem niet in huis?