Hollands Maandblad. Jaargang 1971 (278-289)

[p. 18]

J.P. Guepin
Een terugblik

Toen ook het Armageddon in Sinkiang
de brand van Tokio
en de bommen op Washington en Moskou
niet geholpen hadden,
en de wereld in het jaar tweeduizend anders
dan God het voorspeld had
(niet met die klap en die vuurstraal)
was afgelopen - altans de nieuwste geschiedenis beëindigd -
toen dus alleen nog de vliegen en de bacteriën de laatste lijken vraten
temidden van grijs van zand zwart van water
en tegen de gele lucht groen vuur,

Toen werd het tijd voor een terugblik
op de tijd dat wij nog af en aan reden.

De mensen op straat in Calcutta waren al gauw opgeruimd,
maar elke tien miljoen verlies werd in tien maanden gecompenseerd.
Er slopen toen fouten in de medische handboeken,
het hele idee van vooruitgang werd verdacht!

Valse martelaars die revolutionaire barbaren
in de oorlog van het weke zuiden tegen het ijzeren noorden,
er was gewoon niet genoeg voor jullie ook, en jullie
goudgroene paradijselijke aardolie bedekt nu alle zeeën.

Laat de armen met de armen vechten,
o het werd weer zo fijn om rijk te zijn,
het laatste schone strand bij Tahiti is het meeste geld waard.

De armen worden altijd het eerste slachtoffer,
niet iedereen kan kennelijk een autotje hebben:
weg met het bezit,
edelmoedigheid kent een grens.

[p. 19]

 

Al het edele is averechts;

 

men schikte dichter om de dis

 

en hield de werken van barmhartigheid in stand;

 

maar wie echt onbaatzuchtig de zelfmoord predikte overreedde

 

alleen de alleraardigsten die zichzelf konden haten;

 

het meeste arsenicum bleef dus voor de vissen.

 

 

 

Verkwisting kweekt schuldgevoel,

 

maar hadden we wel genoeg gedacht

 

aan onze solidariteit met de slavernij van de dieren?

 

De koe wordt immers ook liever niet vermoord?

 

Aan die luxueuze gedachte waren we bijna toegekomen in de jaren zestig.

 

Maar het vlees werd steeds minder aantrekkelijk, dus.

 

 

 

De schrikachtige planten hebben helemaal nooit hun stem kunnen verheffen,

 

en alleen zij zijn onschuldig, amen.

 

 

 

De kunst echter kreeg gelijk,

 

er ligt een blad Homerus in het drab over de toorn van Achilles,

 

er liggen weer beelden onder het puin,

 

zelfs dit gedicht is er nog.

 

 

 

Kwam het gebouw van de wetenschap ooit af?

 

Nee, maar de computer heeft als enige het eind aan zien komen.

 

Hij voelt niet, hij hoort niet, hij ziet niet, hij ruikt niet,

 

hij leert oude geschiedenis.