Hollands Maandblad. Jaargang 1971 (278-289)

[p. 31]

[Gerrit Kouwenaar Gedichten]

Gerrit Kouwenaar

heel helder

Heel helder kegelt hij de mist van de tafel
heel vlug schakelt hij een mug uit
watten dwarrelen, er blijkt
geen noemenswaardige schade

heel helder regelt hij de mate
waarin hij wankelt breekt barst uit elkaar raakt
en hij kiest de langste draagbaar

en elk handgebaar daad uitspatting van de taal
waarin hij steeds sneller uitvaart
tegen zoveel giftig bederf
is helder, jazeker

als spoelwater
als deze handomdraai, vierkant bijgehakt
in iets stromends, zeg maar
rivier gezien door een raam
of
een douche vrijuit en kolossaal klaterend
in den vergrendelden cel -

decor in 3 bedrijven

1

Hetzelfde decor als gisteren
als vorige week
als altijd

de bocht van een landweg die ergens naartoe gaat
ergens vandaan komt

links een heg van liguster
rechts een heg van liguster
fluitekruid in de bermen, links en rechts

fragment van een lengte
fragment van een cirkel
een rustpunt
een stilstand

hierin haast niet willekeurig
het totaal van de latere lezer, nu even
voorgoed aan de grond genageld

[p. 32]

2

 

tussen gisteren en nu was het donker

 

de verandering lag wakker, bewoog niet

 

 

 

men sliep diep tussen twee helften, verschoof

 

in zijn tegendeel, en misschien

 

 

 

dat men de brug hoorde kraken of doof bleef

 

voor een slagregen die straks

 

 

 

in het woord slakken bekneld raakt

 

 

 

of tunnel

 

of bombers

vandaag hetzelfde decor
men rust
men staat stil

maar grondiger kijkend door het vergrootglas
van deze lichtval dit tijdstip
ontwaart men eensklaps geblakerd huisraad, afval
uit een geordende borstkas, foto's
van foto's, vele
elkander betrappende voetstappen en vele vele
gebroken wapenstokken

struikelend over de knapzak van niemand
prijsgevend bloedplasma leeftocht
gekiekt tussen muren van suiker
verlengend het oog tot een handschoen
denkt men
terwijl de grond als een gat op je toekomt
er is hier gehandeld
buiten mij om

en terwijl men herleeft en terwijl men
ogen en oren beurtelings afdekt en doorprikt
herkent men nog net
de wegstervende stilte die hier vaststaat
alsof men

[p. 33]

theedrinkend in omgeving

De vlieg zoemt in de zomer
of
roemt hij? de suiker? allengs
de schemer de zalf? hoe

nu? deze zo doorzichtige grondstof
verdikt zich? licht
verteerbare broodpap? omgeeft de cirkel
des drinkers? kokhalst
een boertje een kalf?

dit popperig alles, lijdzaam waarneembaar, stokt
de weergave, er valt geen wolk
te beroeren, een vadsige vorm
van voortdurend

de tong, dik van handjes, slikt, sluitend
het oog waar het wetboek uitsluitend
roerdompen voorschrijft, statig
plompend in

niets zegt vandaar, vandaag alles
blijkt voorgevormd, alleen de thee
haast tuttig
roemt goed van smaak zoetjes
de inhoud van zijn uitspraak -