Hollands Maandblad. Jaargang 1971 (278-289)

[p. 11]

Blijf met je fikken van de luizepoten af!
Battus

‘Blijf met je fikken van de luizepoten af!’ zo hoorde ik een half jaar geleden de ene doctorandus tot de andere zeggen. Waarom, dacht ik toen, zegt hij niet: ‘blijf met je handen van de lucifers af!’? Het handige van taal is immers dat allen die dezelfde taal spreken dezelfde dingen met dezelfde woorden aanduiden. Nu doet het er niets toe of je het tengels, klavieren, poten, grijpstuivers, jatten of handen noemt, maar als we nu eenmaal afgesproken hebben dat het b.v. handen zal worden, waarom dan een ander woord gebruikt? En waarom lucifers, zoals die dingen nu eenmaal heten verbasteren tot luizeveren of luizepoten? Vat men de regel ‘blijf met je fikken van de luizepoten af’ als poëzie op, dan is er nog wel een bevredigende verklaring: fikken betekent ook branden, en poten ook handen, en dus levert het paar fikken-poten tegelijk handen-branden en branden-handen.

Iedereen kent mensen die stelselmatig niet het gewone woordenboekwoord gebruiken, maar een eens grappig geweeste verbastering of een heel ander woord. Iedereen heeft wel een oom die niet om het theelepeltje maar om het leetepeltje vraagt, of een tante die om een roerijzer vraagt. Iedereen met een beetje grote neus kent de woorden gok, kapstok, giegel, mop, snuffert, kokkerd. En wat het allerergste is: iedereen, u ook, heeft bij bepaalde zaken zelf de neiging het officiële woord te vermijden en een alternatief woord te kiezen. Nu moeten we wel even terrein afbakenen: ik heb het hier over stopwoorden. Zo is er in onze taal geen algemeen aanvaard woord voor ‘ik versta u niet, wilt u het nog eens herhalen?’ ‘He?’ en ‘Wat?’ klinken vaak onbeleefd, en zo beleef je perioden waarin je ‘hallo?’, ‘pardon?’ en ‘seggu?’ hoort. Ik reken die niet tot de gewraakte alternatieve woorden, omdat er geen officiële bestaan. Zo zal ook het woord twijfelaar oorspronkelijk wel leuk bedoeld zijn geweest, maar het is nu het enige woord voor zo'n anderhalf-persoons-bed. Evenmin komen hier ter sprake woorden uit dialecten door oprechte dialectsprekers gesproken, hoewel dialecten wel als leverancier van alternatieve woorden optreden. Ook rekenen we groepstalen niet mee: de NJN, de padvinderij, het leger, het Marxisme, de spoorwegen, ze hebben allemaal hun eigen vocabulaire, en wie zal ze dat kwalijk nemen? Een plaats apart neemt het Bargoens in, door E. Endt zo voortreffelijk beschreven in ‘Een taal van horen zeggen’ (Amsterdam 1969). Wel is het Bargoens verantwoordelijk voor tien procent van de onderstaande woordenlijst, maar de gebruikers ervan spreken geen Bargoens, ze gebruiken expres het andere woord. Ook wil ik de familietalen erbuiten houden. In ‘De Avonden’ zegt mevrouw Van Egters ‘er waait een echte Middenwegwind’. Wie de kaart van Amsterdam kent, en aanneemt dat de familie van Egters eerst in de Watergraafsmeer woonde en daarna in Amsterdam Zuid, kan bij Middenwegwind denken aan minstens drie betekenissen: de wind komt uit de richting die op het vroegere adres in Oost de richting van de Middenweg was, de wind komt uit de richting van de Middenweg of de wind komt uit de richting waarvan de naam hetzelfde is als de buurt waarin de Middenweg ligt. Dit laatste blijkt juist: Frits van Egters zegt: ‘Oostenwind, Oostenwind bedoel je, gebruik geen benamingen die voor buitenstaanders onbegrijpelijk zijn’. Begrijpen van familietalen eist grote kennis over de geschiedenis van die familie. Toch zal een enkele vondst uit deze taaltjes zijn weg naar de buitenwereld wel gevonden hebben.

Tenslotte is er een aantal zaken waarvoor mensen graag andere woorden gebruiken omdat de eigenlijke woorden, die ze wel degelijk kennen, taboe zijn: aanduidingen van de geslachtsoganen (vrouwelijkheid en mannelijkheid), sexuele handelingen (naar bed gaan met), de ontlasting (kleine en grote boodschap), God (G'd) en zware ziektes als kanker en tuberculose (K en TBC). Deze taboewerende woorden reken ik niet bij het Andere Woordenboek.

Wat blijft er over?

Ik stelde een lijst van honderd woorden op, en publiceerde die in Vrij Nederland. Op mijn wekelijks stukje daarin krijg ik gemiddeld één reactie per week. Op de maffe-woordenlijst kreeg ik tot heden 150 brieven en het houdt niet op. Zowel van

[p. 12]

Nico Scheepmaker als van Rudy Kousbroek vernam ik dat zij op - andersoortige - stukken over woordvorming ontiegelijk veel respons kregen, nou ja: vreselijk veel reacties. Al gauw konden een tweede, een derde en een vierde lijst van honderd woorden gepubliceerd worden en in augustus wordt de definitief laatste lijst afgedrukt die de vijfhonderd volmaakt. Deze verzameling wordt hieronder, zonder vertalingen, opgesomd. In het algemeen was mijn criterium: ik moest het woord al eens eerder gehoord hebben, of er moesten drie inzendingen uit verschillende delen van het land het noemen. Verder nam ik geen woorden voor dronken en borrel op, omdat het er zoveel zijn, iets waar ik nu wel spijt van heb. Behalve de spontane bronnen van inzendingen las ik ook de volgende boeken door: het verzameld werk van Kees van Kooten en Wim de Bie, dat van Simon Carmiggelt, en de vertaling van Céline's ‘Reis naar het einde van de nacht.’ De oogst aan nieuwe woorden uit die boeken was klein: de meeste niet-woordenboekwoorden zijn particuliere vondsten die niet verder gebruikt worden. Een rijke bron vormden de vertaalde onderschriften bij bepaalde televisieseries, waarbij Amerikaans slang vertaald moet worden; wij hebben nu eenmaal nauwelijks slang. De 500 woorden die de basis voor dit artikel vormen putten de Andere woorden niet uit, maar echt belangrijke mis ik toch niet, geloof ik. Achtereenvolgens wil ik het hebben over de vragen: Welke dingen worden graag anders genoemd dan ze heten? Hoe worden de vervangende woorden geconstrueerd? Waarom doen mensen het?

Wat noemen we anders?

85% van de andere woorden zijn zelfstandige naamwoorden. Niet minder dan 20% daarvan duiden lichaamsdelen aan (ook uit een studie over het Franse argot bleek dat lichaamsdelen de meeste andere benamingen hebben), en wel: twaalf borsten (waaronder drie uit de automobiel: koplampen, toeters en bumpers), tien het gezicht of het hoofd (in het algemeen kan practisch elke vrucht het hoofd aanduiden), acht de mond, zeven de neus, zes de armen/handen (net als in de Slavische talen wordt daar geen onderscheid tussen gemaakt, terwijl ook vaak de betekenis vingers erbij zit), zes de benen, vier de hersenen, drie voor de ogen en drie voor het schaamhaar, twee voor hart en voeten, terwijl anus, bakkebaard, tenen en grote teen het met één moeten doen.

Dichtbij de lichaamsdelen liggen de kledingstukken die dertien woorden leveren, waarvan zes voor schoenen. Ook bij het lichaam horen de dertien woorden voor ziektes, waarbij diarrhee (de dunne, snelle Katrien, spetterpoep, slingerschijt, racekak), en aambeien (druivetrossen, reetketelsteen, zand in de rails) boven aan staan, en waar ik de drie benamingen voor menstruatie voor het gemak bij zet. M'etje is daarvan de mooiste; ook kanker en pest worden gereduceerd tot de enkele letters k en p (net als w voor w.c.) We zien bij de ziekten zowel het gebruik van eufemismen als van kakofemismen, en natuurlijk ‘grappige’ als Gonorrheu de Balzac. Na deze lichamelijke groepen vond ik de volgende hoofdgroepen van aangeduide zaken:

tien woorden voor beroepen (vooral medische, maar ook politie en clerus), voor het geldwezen (gulden is: bal, piek, pieterman en pop); en uit het tabaksrokerswereldje (piraatje pielen). Het andere rokerswereldje ontleent zijn vocabulair aan het Afro-Amerikaans, en gebruikt nog een groepstaal. In dit verband is het aardig op te merken dat toen Ambrose Bierce in zijn The Devil's Dictionary een woord wou opnemen waarachter hij kon schrijven: ‘There is no definition for this word - nobody knows what it is’ hij daarvoor het woord ‘hash’ nam. Ook in het voedsel (bikkesement) vinden we tien andere woorden, van troost tot kinderkak.

Enkele, te weinig, andere woorden duiden dieren aan en doen dat meestal erg vaag en ondeskundig: drijfsijs en schijtsijs voor meeuw en eend. Veertig woorden duiden personen aan. In het algemeen is iets dat lang is bruikbaar zowel als aanduiding van het mannelijk geslachtsorgaan (dat we dus in onze lijst niet opnamen) als voor de aanduiding van een hele man: potlood, knuppel (maar ook eikel). Iets dat een opening heeft kan zowel het vrouwelijk geslachtsorgaan aanduiden als een hele vrouw: gleuf, kier (maar ook pruim).

Werkwoorden vormen 1/7 van het materiaal. Bovenaan staan hier zes werkwoorden voor eten, vijf voor slapen (of specifiek snurken), vier voor poepen, drie voor pissen (dat zelf weg betekent), en drie voor praten. Het werkwoord soppen heeft zes verschillende betekenissen.

Als adjectieven vermeldt de lijst alleen prima voor goed, pisse en pleite voor weg en een aantal deelwoorden als besuikerd, belatafeld etc. voor belazerd. Het persoonlijkvoornaamwoord ik luidt in de Andere Taal: ondergetekende of deze jongen. Er is een duidelijke neiging wat in gewoon Nederlands met werkwoorden wordt gezegd met substantieven te doen. Zo is voor lopen beschikbaar: de benenwagen nemen, de billenwagen nemen en

[p. 13]

lijn 2 nemen. Weggaan en pissen worden de pleiterik maken en een plasje plegen, waarbij van de betekenis het meeste in een substantief wordt gelegd.

De meeste andere synoniemen heeft de w.c. (zelf al een afkorteufemisme) met dertien benamingen. Daarna komen de genoemde lichaamsdelen, de gevangenis (zes) en de schoenen (zes), het bed (vijf) en de sigaret (vijf), de televisie en de drol (ieder vier). Het eerste dozijn dingen is verantwoordelijk voor een kwart van de Andere-woordenschat. De eerste twee dozijn voor een derde.

Er is verband tussen de frequentie van een woord in de spreektaal en de neiging er een ander woord voor te nemen, maar helaas bestaan er voor het Nederlands geen cijfers voor de frequentie in spreektaal. Bij een aantal andere woorden is duidelijk dat ze gebruikt worden omdat ze het produkt zijn van woordspel, een van de belangrijkste metodes om andere woorden te maken, zoals we nu zullen zien:

Hoe maken we andere woorden?

Bij een vijfde gedeelte van de andere woorden is er een duidelijk verband met de letters in het officiële woord. In afnemende mate van gebruik zijn hiervoor de volgende mechanismen verantwoordelijk:

Het Spooner-effect. In ‘The Left-handed Book’ van Barsley wordt de theorie genoemd dat linkshandigheid behalve een predispositie voor stotteren ook de neiging tot verwisseling van klanken in woorden meebrengt. Dr. Spooner was er omstreeks 1880 in Oxford bekend om.

De spooner kan een verwisseling zijn van:

1.	medeklinkers: kofje koppie, krèmetaartje, liefst zo dat een der samenstellende delen een taboewoord is: neukebootje, zakje poep. Een bijzonder geval is weps, dat een kinderuitspraak kan zijn (in het Zweeds heet het dier overigens zo).
2.	klinkers: piest precas, poepercake. Een bijzonder geval is het paar manegeklepmenageklep die allebei als ander woord voor mond optreden. Voor een goed resultaat is smokkelen geoorloofd: staatsloterij wordt stootlazerij.
3.	Hele morfemen: gespierde scheur, verkrachte eenden.
4.	Van alles: sportfondsenbad wordt spatbordenfonds.

De tweede categorie van andere woorden die op de echte lijken zijn de pseudo-platte uitspraken, wel te onderscheiden van de vaak precies zo klinkende woorden die de spreker van echt ‘plat’ gebruikt: motten, tachentig. Hierbij horen ook woorden als balleefd en mevroi die aandikkingen van platte uitspraak zijn. Het andersomme effect zien we in peder voor peer, waar een schijnbaarcorrecte uitspraak wordt verkozen.

Het derde mechanisme: de verkorting van woorden is natuurlijk ook buiten onze andere woorden in elke taal werkzaam, maar in de lijst horen toch wel: plu en Trix. Met die verkortingen kan dan weer gespeeld worden door ze als gewone woorden van suffixen en verbuigingen te voorzien: natte his en kantjes (propjes).

Alleen maar klankverwantschap, het vierde procedé, vinden we bij aambeien voor aardbeien (die dus merkwaardigerwijze ook wel weer druivetrossen genoemd worden, hele moeilijke sprong over aambeien heen) en gieter voor gitaar (of doet de vorm hier ook mee?).

Soms wordt een enkele lettergreep ten onrechte als een morfeem opgevat en als zodanig veranderd: portemeniks uit portemenee, suczeven uit succes, tot zus uit tot zo. Hetzelfde treedt op bij moeilijke woorden: belatafeld en gefeliciflapstaard, kattebak (voor catechismus, maar het betekent ook winkella). Klassieke omvormingen zijn Zes-en-een-kwart (uit het oorlogsmopje: Wat is het verschil tussen De Gruyter en de Moffen? De Gruyter geeft 10% en betere waar, de Moffen geven Zes-en-een-kwart en Rommel) en de verledentijd kwamkwammersloeg voor komkommersla. Heel frequent bij oudere dames is de invoeging van een enkele letter: fripsjes, pampier en vergipsen. Analoogvorming met Chinees en Afrika leveren Haginees en Moffrika. Contaminatie: plotsklaps. Verdubbeling is zeldzaam: koppie-koppie (met bijgaande dubbele vingertik tegen hoofd) en ping-ping (met bijgaand dubbel vingerschuifgebaar). Niet te rubriceren waren: vluks, pietsie en belnee.

Bezien we nu de vierhonderd van de vijfhonderd woorden die niet in uiterlijke vorm op het officiële woord lijken. Een aantal daarvan is een onherkenbaar ander woord, als uit een vreemde taal: nassen, jatten. Hier is de oorsprong vaak het Bargoens, dat zelf zijn woorden voor een derde aan het Jiddisch dankt. Andere zijn gewone woorden: schokken en erwt, maar hebben een andere betekenis gekregen op grond van metaforisch gebruik in een speciaal verband. Weer andere zijn een te deftig woord (Carmiggelt!) zoals echtgenoot voor man; de personeelsleden van het CBH spreken nooit over een huis, maar over een woning of pand. Andersom wordt juist vaak het smerige woord verkozen: griet, gozer of het platte: koter om dezelfde redenen als bij de platte uitspraak.

Heel vaak zien we dat het specifieke woord voor een ding met bepaalde eigenschappen

[p. 14]

het algemene woord voor dat ding gaat verdringen: kokkerd gaat neus betekenen. Een merkwaardig geval is joekel dat bij Endt nog Bargoens (uit Zigeuners) voor hond is, dat waarschijnlijk vooral grote hond ging betekenen, en dat nu gebruikt wordt voor alles wat groot is, met speciale betekenissen: borst en neus.

Als productieve uitgangen om andere woorden te maken vinden we er maar twee: de groep op -ijzer, zoals de vreetijzers (snijijzer, prakijzer en roerijzer) en de pik-, rij-, snij-, kijk-, loer-, en gladde ijzers; en de groep op -ement zoals bikkesement en klokkement. Is dit van stadhuistaal document en testament of gewoon het Franse achtervoegsel?

De overblijvende andere woorden zijn samenstellingen, onder te verdelen in vondsten (kruisbestuiver voor vaginal spray) die vaak maar een kort leven hebben, vaak uit de reclame afkomstig zijn (kakelvers) of er door opgeslokt worden (Camperts verrukkulluk), cliché's (de buis voor televisie), en incrowd-termen (verloofde en prijsdier voor minnaar). Elk woord is natuurlijk een cliché, maar wie de buis zegt wil het clichéwoord televisie vermijden en vervalt, omdat niemand oorspronkelijk genoeg is iets echt nieuws te bedenken, in een ander cliché. De woorden tuvee, beeldbuis, kassie, kijkkast, melkglas, blauw oog wijzen er wel op dat de vorming van nieuwe andere woorden onvermoeibaar doorgaat. Recent is b.v. de uitdrukking ‘wat een Allende’, uitgesproken als de naam van Chili's president. Over de levensduur van de andere woorden is weinig te zeggen omdat gedrukte teksten ze zelden bevatten. Wel trof me herhaaldelijk in de brieven: ‘mijn grootvader zei altijd...’.

Waarom doen we het?

Ja waarom? Ik wou dat ik het wist. Een onontkluwbare knoop van redenen doet zich voor: taalmoeheid, zucht naar het originele, met-het-volk-willen-spreken, de volkse uitspraak belachelijk willen maken, eufemismen, kakofemismen. In ieder geval dienen de andere woorden niet als geheimtaal, iets dat in het argot trouwens ook zeer de vraag is, Wel kunnen de andere woorden een goede dienst bewijzen in situaties waar de spreker bang is dat hij niet precies weet welk van twee gewone woorden de aangesprokene zou prefereren. Zo bestaat er een subtiel verschil tussen zoen en kus, allebei officiële woorden, maar de meeste mensen hebben een duidelijke voorkeur voor een van beide. Ken je die voorkeur nog niet dan kun je dus vluchten in het woord smakkerd (pakkerd is te gewoon). Dat is waarschijnlijk de reden dat zoveel van deze woorden aan handelsreizigers doen denken: die lui komen in alle streken van het land tegenover allerlei verschillende sprekers te staan, en in plaats van hun best te doen de verschillende subtaaltjes te beheersen gebruiken ze dan hun eigen bewust-grappige taaltje, zodat de aangesprokene kan blijven denken dat die handelsreiziger, als hij wilde, ook in zijn eigen dialect kon praten. Vele andere woorden hebben hetzelfde effect als het cursiveren of tussen aanhalingstekens zetten van woorden in gedrukte taal. Wie scherp oplet zal merken dat de andere woorden zelden geheel verwisselbaar zijn met de officiële. Vaak zijn ze alleen in speciale uitdrukkingen te gebruiken. Je kunt, om het laatste woord van de lijst te nemen, voor voorbeeld wel zijstraat horen, maar altijd in: ‘ik noem maar een zijstraat’ en nooit bij zijstraat: ‘ik geef de volgende zijstraat.’ Dat zou er dus op wijzen dat de informatiewaarde van de andere woorden geringer is dan van de officiële woorden. Die geringere informatie is voor de gebruiker kennelijk minder belangrijk dan de affectieve winst van: hoor mij eens origineel/volks/antivolks uit de bus komen.

Er moet een tijd zijn geweest dat ik de andere woorden passief onderging; toen kwam er een tijd dat ik er op ging letten en me ging ergeren aan mensen die nooit eens gewoon fiets maar altijd brik of stalen ros moesten zeggen. Toen kwam er een tijd dat ik de andere woorden ging verzamelen. En nu zou ik graag willen dat ik gewoon iemand kon horen zeggen ‘Blijf met je tien geboden van de zwavelstokjes af!’ zonder me af te vragen: waarom niet ‘blijf met je handen van de lucifers af!’?

[p. 15]

De andere Van Dale

aambeien, aantakkebossen, aardappels afgieten, achterwiel, afgaan, afnokken, afzien, apehaar, apparaat, appelsienen, baanders, baardschaaf, bajes, bak, bakken, bakkes, balleefd, ballen, ballenet, beeldbuis, belatafeld, belabberd, benenwagen, belnee, Benno, berelul, besoepketeld, bestekamer, besuikerd, bietsen, bikken, bikke(se)ment, billekoek, billeschortje, billewagen, bink, bipperknol, blaffertje, blazen, blokken, blokkendoos, blommen, boekoe pienter, bolus, bomen, bonkedokter, bordeelsluipers, bout, boutenbak, bovenkamer, braille, bretelpiano, brievenbus, brik, brilstand, broekhoest, broodje ongesteld, broodmolen, buis, bumpers, burgervader, bijspijkeren, bag, cementpudding, centenbak, centjens, dakhaas, deze jongen, dienstfiets, dikke deur, dirk, dirken, dokken, Doortje Dag, doos, doppen, Dordt, drollenvanger, droppen, drossen, druivetrossen, drijfsijs, dubbelblank, dubbeljoe, duiten, de dunne, echtgenoot, eend, eerpels, eikel, ellebogenstoom, engelenbak, enkeltje, erwt, étui, facie, fietsenrek, fikken, Fransoos, fripsjes, fris, fronsbilletje, fok, Frank Sumatra, gast, gatbasten, gebakken deeg, gebeiteld, gefeliciflapstaard, gemak, gemeentecowboy, gemeentepils, genotsrem, gepeld eitje, gerstenat, gespierde scheur, gevederde vrienden, geveltoerist, giegel, gieter, gisterenavond, gladde ijzers, gleuf, gok, gonorrheu de Balzac, gore Flip, gozer, grafkelder, grafnagel, grammofoonplaat, griet, groene zoden, grommetje, grijpstuivers, grijze cellen, gummiwijf, gunder, Haginees, hammen, hangmatje, hapee, happen, harses, heitje, helegaar, hemelwater, Hendrikus, Hermandad, Hilversummer, hodeldebodel, hoefijzerbek, hoeven, hok, hol, horekaffer, hunkerbunker, hupsen, indianenzaad, innemen, jammerhout, Jantje, jarige Job, jassen, jatten, jetsers, joekel, k, kachelpijp, kakement, kakkies, kamer 100, kamertje, kanen, kankerstaafje, kantjes, kanus, kano. kapstok, karretje, kassiewijne, kast, kattebak, kazerne, kersepit, keteljurk, kever, kiep, kier, kikkerlandje, kinderkak, kip, kippenhemel, kist, kistjes, klapkutje, klavieren, klik, kleine voeren, klembek, klep, kleppen, kleunen, klof, klokkement, knaap, knakje, knikker, knip, knol, knorren, knuppel, knijf, koeiesap, koekeloeren, koffer, kofje koppie, kokkerd, kop van de week, koperen ploert, kopje kofje, koplampen, koppiekoppie, koter, krèmetaartje, krentenkakker, krib, kruisbestuiver, kuierlatten, kuip, kuisheidsgordel, kukel, kukelen, kut met 'n rietje, kut met peren, kijkers, kijkkast, kijkijzer, kwakken, kwamkwammersloeg, kwekken, lab, leetepeltje, leugenaar, lichtstad, lik, loerijzer, lollypop, lou, luchtpijpen, luizenhark, luizepoten, luizeveren, lullepoetser, lullificatie, lultoeter, lulijzer, lijn 2, maffen, mandje, melkglas, memmels, memmen, ménageklep, m'etje, meuren, middenvagina, moerasdelta, moffen, Moffrika, Mokum, monumentje, mop, morenlul, motten, naaiperen, nassen, natte his, nest, neukebootje, noppes, nor, onderdanen, ondergetekende, ondersneeuwen, opoe, ouweheer, owiemesjeudeplatteboender, p, paardebek, paffen, pakkerd, pampier, palenpoetster, pand, pattefoon, paviljoen 3, peddelen, peder, peer, petoet, piek, pielen, pielepoot, piest precas, pieterman, piepers, pierement, pietsie, Piet Schetter, pikijzer, pil, pillendraaier, pineut, ping-ping, piraatje, pissen, pitten, plee, pleetje, pleite, plotsklaps, plu, pluim, plum, pluvius, poelpak, poepercake, ponem, porum, pop, postzegel, poten, potlood, portemeniks, prammen, prima, propjes, prevelement, prijsdier, pusbaal, pijpen, raap, racekak, reetketelsteen, rikketik, ritselen, roerijzer, rokertje, rolprent, ronken, rijijzer, saffie, sappelen, sassen, schaamspuin, schaamzaadbroodje, scheetje beef, scheur, scheurijzer, schokken, schuiten, schijthuis, schijtsijs, sekreet, Sint Salarius, sjees, sjoege, slager, slingerschijt, smeris, snater, snavel, snelle katrien, snotlap, snuffert, snijijzer, soppen, Spanjool, spatbordenfonds spetterpoep, spiegelei, spiegels, spinsen, spuit 11, stalen ros, stampers, stankbel, stappers, stekkie, stelten, stennes, sterfopstraatworst, stierepis, stinkstok, stoomfiets, stootlazerij, strepen, strijkboutjes, stijfselkissie, suczeven, sukke, tachentig, tamtam, tandakken, tandepeuter, tante Betje, tante Marie, tengels, teuge, tien geboden, tieten, tietenkast, tikkertje, tingeltangel, tippelen, tochtlatten, toet, toeters, toffelemon, tonen, tot zus, trammelant, trappers, trekstaaf, Trix, tronie, troost, tukken, vasthouden, vergipsen, verkante keer, verkikkerd, veiling, verkrachte eenden, verloofde, versieren, vetten, viervoeter, vlammenwerper, vluks, voorgevel, vreetijzers, w, waffel, wagen, wateren, waterlanders, watjekou, weps, wiedes, witte muizen, wolk, woning, zaaddrogerij, zachtengemakkelijk, zakje poep, zand in de rails, zeeteefje, Zes-en-eenkwart, zorg, zure lappen, zwartjurk, zwavelstokjes, zwijntjesjager, zijstraat.