Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)

[p. 27]

Tiele Rümke

mijn moeder als kind
in de ene hand het dubbeltje
voor een ijsje in de andere
een korst voor de eend

ze gooit het dubbeltje dat
schichtig zinkt en geschiedenis
maakt, want werd het soms niet
doorverteld aan ons

en nu mijn jongsten
- het meebeleven in de ogen -
slaan de handen voor hun mond

vanmorgen in de tuin een
zeldzaam evenwicht waarin
ik zit en langzaam denk
niet reikend naar jeugd
noch naar de groene ribgordijnen
van een toekomst

twee groepen
onvijandig
staren een ogenblik
naar minirokken, schoenen
kind op schouder van een ander
herhaling uitgesloten
groen
de massa vloeit
en rekt zich
armen beroeren armen
tenen oneerbaar op elkaar
zonder bloedverlies ziet
rood
nog een moeder in draf
een kind waait wat
verloren achter haar

wat dènk je dan, als ik tien word vraag ze
tien is een kroonjaar, iets bijzonders zeg ik
maar naast mij zwijgt ze een tijdje
zegt dan ‘ik dacht dat je zou denken
nu heb ik nooit meer een kind van
maar één cijfer’