Relativiteit
J.M.A. Biesheuvel
Een papierluis maakt moeilijkheden thuis en loopt weg. Hij is nog jong. Hij laat zijn familie tussen de folianten in de steek en springt maar meteen uit de boekenkast. Het is avond. De geleerde van wie de kamer is, werkt niet. De jonge papierluis, hij is maar een halve millimeter lang, klimt op de tafel en legt zich te slapen op een kladblaadje. Hij ligt op een merkwaardige formule, die eigenlijk helemaal niets betekent en die de geleerde nu eens bij wijze van grap heeft opgeschreven: E = mo2. De weggelopen papierluis heeft een tamelijk angstige droom en dientengevolge woelt en schuift hij met zijn linkerachterpootje dermate over de o dat hij er als een c komt uit te zien. Eindelijk, tegen het aanbreken van de morgen, slaapt hij in. De geleerde is echter al vroeg opgestaan en begeeft zich na het ontbijt onmiddellijk naar zijn studeervertrek. Daar gaat hij aan zijn werktafel staan en pakt enige van zijn papieren op. Hij pakt ook het kladpapiertje en leest wat hij daar gisteren op geschreven heeft. Plotseling roept hij uit: ‘Energie is massa maal de kwadraatsnelheid van het licht!’. Hij begint te dansen van plezier. ‘Waarom ben ik daar nooit eerder achter gekomen?’. De papierluis is van het lawaai wakker geworden. Pas op geleerde! Het diertje kan zich maar ternauwernood aan het papier vasthouden! De geleerde zwaait zo woest met het papiertje door de lucht dat de papierluis al gevallen is en onder de huppelende voeten van de geleerde terechtkomt, waar hij een allerminst roemruchte dood sterft.
Auteursrechtelijk beschermd