Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)

[p. 30]

Chr.J. van Geel

Tien gedichten

Het najaar viel augustus binnen.
In de verlichte oven van de maan
zit hij rechtop, buigt hij voorover, trekken
sprinters met licht op ronden, komt hij drijfnat
van zweet en welkom op de eindstreep aan.

Hij was uit hout van de hemel gesneden,
mijn schaduw heb ik aan zijn voet gelegd.

Schaduw, om in geen kwelling stil
te moeten staan, gaat over
het smalle zonlichtloze gras,
snel en alleen.

Deze tien gedichten zijn gekozen, door de auteur, uit de eerlang bij G.A. van Oorschot te verschijnen bundel Het Zinrijk.

[p. 31]

XXX

 

Er zijn er jong vermoord,

 

er zijn er oud vermoord,

 

het toeval dat wij leven,

 

zeldzamer dan de dood.

Tussen de explosie van de omgang
met mensen en het oorverdovende van dromen
ligt de stilte, polder, moeder,
Moeder de Gans, september in de nacht.

Tel de sterren op de koekbus,
koekbus die mijn lief liet staan,
Arbeid Adelt - Tesselschade,
naast kapsules levertraan.

[p. 32]

Terug

 

Terug naar wat ik was,

 

een struik van paardehaar,

 

een wolk in het gras.

 

 

 

Een wolk? ja, dag en nacht

 

de armen over elkaar.

De stam ontbreekt, niets dan een knoest,
zijn wortel biedt hier inzicht in
een voet, hij reikt hoog boven mij.

Ik heb er een cent ingelegd,
in water houdt dat bloemen fris.

De aan elkaar gelijke jonge bomen
steken hun voeten in een jutezak,
in aarde zonder onderscheid geboren,
van plan zich uit te drukken in een tak.

Van tot onzichtbaarheid verroeste
diep in zijn huid gegroeide draad,
viermaal een groef, laag bij de grond,
viermaal een mond, rimpelt een groet.