Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)
(1969-1970)– [tijdschrift] Hollands Maandblad–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 3]
| |
[269]Gerrit Krol
Over het nut van een afbeelding
Ik denk in dit verband aan
Regina Olsen
- de verloofde van Søren Kierkegaard,
de Deense filosoof - die,
zo schrijft hij over haar,
op haar sofa gelegen
met haar benen van elkaar,
hem de zachte, violette tuin
harer schede toonde
zonder dat hij bij haar wilde komen:
de eerste funktionele
fotografische prent
want
Regina was er niet,
dat stelde hij zich maar voor
en hij verbrak de verloving, omdat hij
zonder haar, dacht hij,
beter over haar nadenken kon.
Over het meisje dat ik in
FAMILY CIRCLE vond
en heb uitgeknipt
en opgeplakt
en met wie ik
wel zou willen
door de weilanden lopen
in de regen
en katjes plukken en
met een arm om haar heen
op een geweldige dijk zitten
en zeggen
this is Holland.
| |
[pagina 4]
| |
De nieuwe aderGa naar voetnoot*)
Een stoel, bijv. een kantoorstoel
met stalen poten,
een skai-leren zitting waarop
twee schoenen
van een man die een schilderij ophangt,
maar zónder die man,
of twee vrouwenschoenen,
zonder vrouw, vastgezet
door een serie glazen spijkers,
dat is de ware kunst -
Je kunt het beschrijven
en je kunt het doen.
Een stap verder en we zijn bij
het stalen bureau
met daarop, de handen naast zich neergezet
onder de druk die er niet is,
only het geslachtsdeel van een vrouw
of van een meisje (dat natuurlijk
kleiner is), waar lijkt het op?
Een lila nis,
een stukje neonbuis
of ander glaswerk, zo teer is het,
je kunt het tentoonstellen
zodat de mensen het komen bekijken
ze zien niet wat het is en
daarom zeg ik het:
een vrouw die op je bureau zit
als ze met je praat,
je ziet het vaak.
| |
[pagina 5]
| |
Heb ik aanleg voor wetenschappelijk onderzoek?
Ja.
Want ik ben een nauwkeurig waarnemer.
Eagle Eye Gerrit, ik heb
het oog van een arend als ik voor
een rijtje magazins sta,
of als ik in mijn hotelkamer zit
en de foto's bestudeer van X en Y,
dan kan ik zeggen, zo en zo,
dat achterste is typisch Z, ik vat
mijn waarnemingen samen
want ik heb al zoveel gezien
en ik heb, behalve geduld,
een geweldig geheugen
ook voor straten,
speciaal hier, in dit land
waar alles gekleurd is, de huizen van Maracaibo bijv.
die groen zijn wat je opvalt vooral
als je eerst ergens anders geweest bent
bijv. in Altagracia (geel) of Caracas
waar veel huizen roze gespoten zijn
en zo heb je dat buurtschap Los Taques
dat, met straten van zand,
gebouwd is van oranje
met blauwe deuren die toegang geven tot de zee ...
Ik weet niet,
wat zou ik moeten doen als ik blind werd?
De onophoudelijke stroom van informatie
die via mijn ogen naar binnen komt, zou zijn gestopt en ik
zou misschien alleen nog maar
op herinneringen kunnen leven,
maar ook herinneringen slijten -
daarom, de roze blokkendoos van Caracas
dat zou wel voorgoed zijn afgelopen
evenals de straten van Amsterdam trouwens.
Wat ik hoogstens zou kunnen doen is
X en Y in mijn handen nemen
en voelen hoe dik ze zijn
en met ze praten,
ze kussen
met ze praten ende smoezen -
misschien zou ik dan
pas werkelijk leven?
|
|