Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)

Dana Hokke

In de polders hing de mist rond.
Daaronder gegrond op vertrouwen
de wegen, wezenloos, zonder doel.
Mensen vermoedelijk.

Buiten de zeedijk, neergeslagen
in lompe lagen de klei, een aanval
gekeerd tot zwarte verstarring,
onoverkomelijk.

Alleen het gras, een lenige stroom,
was doorwaadbaar.

Mijn ogenblikken kan ik niet
delen in woorden rakelings
breken ze weg.

In de nevel het zonlicht gedimd
een schimmel grauw begrensd
en nauwelijks een berk.

Dit isolement gebroken wit
tot pulver geroerd in het glas
drinkbaar maar onopgelost.