Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)

[p. 5]

Judith Herzberg

Misschien
zijn mij meer jaar gegeven
dan dit halve, haar.
Waar praat ik over? Hoe
moet je praten met wie dood gaat gauw?
Kon ik maar even sneller leven
en dan terug, hierheen
om te vertellen hoe het gaat, daar.
Maar door de spijlen van de stoel
zie ik wat dingen op de tafel liggen
als voorgoed, en voel
dat ik haar afgunst voel
want spijlen zijn als lijsten
en als poorten en kozijnen
en als verrekijkers en omlijnen
zo goed erna als van te voren
het levende en nog te levene
waar wij nog niet
of al niet meer bij horen.

Opinies zijn de vlaggetjes om mee te zwaaien
naar vreemde voorbijvarende schepen,
telkens aan wie ver is en ver zal blijven.

Gelijk is de vaderlandse vlag
gespreid over het heldengraf.

Maar 's avonds als de slaap onthardt
zijn alle vlaggetjes gestreken
hoogstens dient een wollig flard
een poppetje tot deken.

[p. 6]

Spreeuw

 

Had niets te beweren

 

te klein voor veren

 

te nat om bruin te heten

 

en snavel dicht

 

ook tegen eten.

 

 

 

Maar werd een hoogst

 

warmpotig geleerde

 

specialistisch geïnteresseerde

 

zeehondgeveerde

 

vetervereerder.

 

 

 

Frivoolkelige imitator

 

een parel-bespetterde

 

wezel, een vliegende

 

ongeletterde triomfator.

Planetarium te Franeker

Gemaakt door Eise Eisinga in de jaren 1774-1781

Een oude roze non
kijkt naar de schijnbare beweging van de zon
op het blauw houten plafond
en mompelt wonderlijk

wonderlijk dat wat een wol-
kammer in 1780 verzon
zoiets vernuftigs als die Fries
god ook, en nog veel eerder en veel beter kon.