Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)

[p. 25]

Rutger Kopland

De heer die de deur open deed
en die ik vriendelijk vroeg
om hem dicht te laten,
deed dit niet. Ik sloot
de deur. Eerste waarschuwing.

De heer deed de deur weer open
en toen ik hem vroeg dan tenminste
zijn mond dicht te doen,
deed hij dit niet. Ik sloot
de deur. Tweede waarschuwing.

De heer probeerde weer de deur
open te doen, maar omdat ik er
krachtig tegenaan was gaan staan,
lukte dit niet. Ik hield de deur
dicht. Derde waarschuwing.

De heer ramde de deur toen open
en omdat ik even op zij was gegaan
viel de heer op zijn knieën
voor mijn voeten. Ik sloot
de deur. Vierde waarschuwing.

De heer was grauw en zocht ruzie,
maar toen ik vriendelijk zei dat ik
niet hier maar later vreselijk zou
worden gestraft, vroeg hij vergeving
en verdween door de deur, die ik
voor hem opende.

[p. 26]

Jonge sla

 

Alles kan ik verdragen,

 

het verdorren van bonen,

 

stervende bloemen, het hoekje

 

aardappelen kan ik met droge ogen

 

zien rooien, daar ben ik

 

werkelijk hard in.

 

Maar jonge sla in september,

 

net geplant, slap nog,

 

in vochtige bedjes, nee.

In de sneeuw staat de sneeuwman,
drie poezen in een driehoek voor zijn
voeten, roerloos. Smeltende sneeuw.

Uren duurt het. Uit het hoofd van
de sneeuwman druipt steenkool. De poezen
wachten op zwakheid, beweging, begin.

Alsof zij slapen zo hecht in hun driehoek,
terwijl het hoofd van de sneeuwman
glijdt glijdt en kwakt in de sneeuw.

De poezen gapen en likken hun pikjes,
één likt het vagijn. Zij hurken en hurken.
Roerloos, driehoek, sneeuwman met sneeuw.

Met wat zijn hoofd was voor zijn voeten.