Hollands Maandblad. Jaargang 1969-1970 (258-277)

Pad ontmoet

Ik wandel en probeer:

wiens schaduw licht is,^*)

van geen gewicht, geringe zwaarte,

lichtvoetig onbezwaard voorbij

en:

de wind wijst aan

het doodvertelde, het ontstelde

wandelen buiten bereik

maar zie

gewond sleept hij zich voort

in blind gras langs de weg,

van stoffig zand bestoven

ik zoek een steen

zijn ogen zijn van pijn gesloten.

Chr.J. van Geel

*) Deze regel werd ontleend aan prof. G.H. Blanken's ‘Bij een gedicht van Sikelianós’ uit de niet voor de handel bestemde bundel Antidoron, aangeboden aan dr. Sophia Antoniadis 1956, herdrukt in Maupertuus, 1ste jrg., no 1, 1958: ‘Alafroïskiotos is te vertalen als De Ziener, maar de letterlijke weergave “Hij wiens schaduw licht is” doet meer recht aan de zin van de titel. (nl. Sikelianós’ bundel Alafroïskiotos (1909) - v.G.) In de Nieuw-Griekse folklore is het de benaming van een menselijk wezen dat, van zijn zware schaduw ontdaan, het voor de velen onzienlijke leven van de natuur kan waarnemen en mee-beleven. Voor Sikelianós is het de dichter, die enerzijds nauw verbonden is met de natuur, anderzijds als denker het geestelijk leven der mensheid beïnvloedt en richt.’