Hollands Maandblad. Jaargang 10 (246-257)

[p. 24]

Chr. J. van Geel

x x x
Een lege plek van langer licht,
er kan mij vanuit sterren niets
dan mij bereiken
om in het donker uit te kijken
op niets dan mij door niets dan mij
verlicht.

x x x

Mijn landgoed is niet groter dan
mijn eigen huid, de omvang van
mijn schoen, de omvang van mijn vuist,
ik gaf het namen in de kleur van regen,
ik keek er dwars doorheen, vluchtige stof
en zag de horizon, de lengte van
mijn armen, van mijn benen.

x x x

'k Herinner mij geen blad
en meen in volle bloei te staan.
Het dooit, stroomafwaarts stroomt het water,
een haas op schotsen springt op zoek
naar struikgewas, er staat geen tak.

Nachtvorst in klimop

Elfen of nachtvorst over de begroeide, door
klimop gebogen bomen en hellende grond?

Je hoort het vriezen in de cellen van de blaren,
een licht geruis van pijn, kort en intens, en niet
aan één blad te beluisteren, pas met z'n allen
op stem ijlen ze tot ze stil en bevroren zijn.

[p. 25]

Omgang

Zij heeft, zegt ze, een blij gevoel
als ze een gebruikt palet ziet
en bij het denken aan
dierbare doden.

Soms scherpt een enkel woord
verschillen in.

Op trektocht met een slaapzak

Een man zat op een bank,
oranje fietsen naast hem.

Hij staarde somber voor zich uit,
hij groette met een lipbewegen.

Het was drie uur en nacht,
zijn vrouw sliep op zijn been.

Mij verscheen in droom de grijze visgraatbroek
die ik vijftien, twintig jaar geleden droeg,
pijpen zag ik en het kruis en heel precies
aard en soort van graat en zie - daar bleef het bij.