Hollands Maandblad. Jaargang 10 (246-257)

[p. 47]

Karel Soudijn
Ballade van de sex en het geweld

het is lang geleden natuurlijk
want het speelde zich af
in de tijd dat er nog geen treinen reden
of fietsen bestonden

wel waren er mensen en monden
en er was
een man met een baard van louter haren

hij zwaaide zo hard met zijn strijkstok
dat er een vlaggetje aan had kunnen wapperen

de viool kirde van plezier

de muziek
betoverde
zoals te verwachten viel

op zijn gemak nam hij het woord

hij: ik weet dat je het een dame niet mag vragen
zij: zegt u het maar
hij: hoe oud bent u?
zij: 44
hij: dan bent u goed geconserveerd
zij: ?
hij: u ziet er nog jong uit
zij: dat heb ik van wel meer mensen gehoord

hij dacht parbleu
en hij dacht nog
aan het einde van de strijd
met land gevangen tussen rivierarmen
een afgebrande schipperswoning
geslagen bruggen

de viool speelde door

de muziek bleef betoveren

de deur ging open
en volgens een oud recept
uit het kruidenboek van de gekwetste
keek er een vuurmond om de hoek

twee ogen daar boven
een flikkering

een ster verschoot van kleur
hij droeg het hart op de juiste plaats
en de bloedbaan brak