Zet een kruisje achter uw naam
P. Grijs
Dat is nou al de vijfde enquête deze maand. En weer een pak onhandig ingedeeld stencilpapier waarin kruisjes gezet moeten worden. Ik vul het dit keer maar eens niet in. Het gemene is dat de begeleidende brief altijd suggereert dat iedereen het invult, en dat als je niet meedoet je eigen standpunt dus verzwakt wordt. Want dat is het gevaarlijke van democratie: wat de meerderheid meent en doet wordt al gauw dat wat waar en goed is. Het Kinsey-rapport, toch eigenlijk een onderzoek naar hoe de zaken lagen, heeft meer seksuele omwenteling veroorzaakt dan N.V.S.H. en pil bij elkaar. Johnson is nu nog maar 41% moordenaar, en dus wordt wie het zegt veroordeeld. Terecht veroordeeld, want een man die willens en wetens zijn eigen proletariaat opoffert omdat hij het geld, dat hun omstandigheden zou kunnen verbeteren, nodig heeft om in een ver land alles en iedereen kapot te maken, zo'n man alleen maar moordenaar noemen is een belediging. Maar ik zou nu juist die vijfde enquête, die hierover ging, niet invullen. Het was er een van Drs. Johan Ripullet, of we Johnson een oorlogsmisdadiger vonden. Ja, maar dat is niet mijn bezwaar tegen hem: ook al hield hij zich in de Dominicaanse republiek of Vietnam aan de regels van Génève, hij zou daar helemaal niet moeten wezen.
De eerste enquête was van Drs. Leo 't Harde (dus Leo heeft waarachtig zijn doctoraal PSF gedaan, ondanks Leonie, Hetty, Liesje, Hettie en vele anderen), die mij letterlijk honderduit vroeg hoe ik de televisie vond. Dat was gemakkelijk want ik heb geen toestel, maar ik ben er vóór, dus ik vulde alle vragen opgetogen in, alleen wat bang dat zo'n vraag als ‘Wat vindt u van de serie ‘vliegende nonnen’? een strikvraag zou zijn. Toen kwam Drs. Eldert Willems (de man die zijn dompzinnige ingezonden brieven in de Haagse Post met instemming overdrukt in het door hem geredigeerde universiteitsblaadje Folia Civitatis). Hij wilde alles weten over mijn boek-critisch werk. De vragen waren zo, dat je anonimiteit verloren ging als je ze eerlijk beantwoordde. Trouwens, hij had de formulieren alleen aan het dozijntje critici toegestuurd, en het was een kleine moeite ze te merken. De bepostzegelde envelop gebruik ik nu om dit stukje naar Den Haag te sturen. Zo'n maagdelijke postzegel op de antwoordenvelop is nogal gek: weten ze niet dat de met het invullen verloren tijd wel meer dan 20 cent waard is?
De derde enquête was gewoon aan de deur, geen doctorandus dus, maar een schlemiel voor een marktonderzoek. Je hoort wel eens: ik ben nog nooit door dat NIPO ondervraagd, maar een recent onderzoek van het NIPO heeft aangetoond dat 100% van de Nederlanders wel eens geënquêteerd is, dus dat zit wel goed. Eigenaardig is dat zo'n gesprekje aan de deur anoniemer is dan het zetten van kruisjes op papier: het kan de man natuurlijk niets schelen hoeveel grammofoonplaten en boeken je per jaar koopt (nul, duizend antwoordde ik). Hij was voor de Euroboekenclub, en eigenlijk helemaal geen enquêteur maar een aan-de-deurverkoper.
De vierde enquête vulde ik gisteren in: Drs. Herman Cohen wil weten hoe het met mijn drug-gebruik staat. Het is een mooi blauw boekje geworden en terwille van de goede zaak vul je dat natuurlijk in. Voor een eenvoudig eter van hasj of marihuana (net wat er te krijgen is) is de lijst van mogelijkheden in drugs onthullend, ik noem de nummers 25 t/m 45:
Mescaline/peyote, LSD, DMT, Sunny explo, Morning glory, Hashish, Marihuana, Opium, Morfine, Heroïne, Palfium, Cocaïne, Librium, Largactil en andere tranquillizers, Amphetamine en andere pep-middelen, Barbituraten, doriden en andere slaapmiddelen, Alcohol, Amylnitriet, Trichloorethyleen, Ether, Baby woodrose, andere stoffen. Ach wat is er toch veel moois op de wereld, en waarom mag alleen nummer 40?
Bij andere enquêtes zie ik nooit de vraag ‘Zit u maar een beetje te liegen?’, waarop het antwoord trouwens generaties filosofen in het ongeluk kan storten. Ze zijn wel zo opgezet dat leugenaars geëlimineerd kunnen worden. Meestal zijn er twee ver van elkaar afstaande vragen, waarvan de antwoorden met elkaar moeten kloppen. Maar aan het eind van dit blauwe boekje stond de
Auteursrechtelijk beschermd