Hollands Maandblad. Jaargang 8 (226-235)

[p. 25]

Gerrit Kouwenaar
thuiskomst

Haast of je thuiskwam
je kon de dood aaien
je ogen verdampten in een lamp
vol ogen
je kon je hand niet bewegen

jaren later of weken
je draagt weer een das
de lamp brandt / witte zomer / op een avond
voelt je lichaam van binnenuit
zoals je je vader altijd zag
aan de buitenzijde

wat zanik je nu weer, jongen? zeker,
ontzettend grote stenen lagen daar
uitgezette gaten haast, haast
bergen, dwz zo uitzichtbenemend gezwollen
dat ze aan een functie niet toekwamen
zelfs niet die van gevonden voorwerp
zodat zelfs geen dichter
ze als zodanig herkende en in zijn hand
mee naar huis nam -

De stad verlaten, motoren en gras maken onbehagen
draaglijk, het hoornvee kalft
in een ooghoek, hoofd en hart staan 's avonds
gebakken op tafel

dit geweldig grote bed buiten
vol drachtige dochters slordige kussen bebloede lakens
is voor een dichter met hooikoorts
het einde, stervende zoekt hij
nog zijn barstende bloknoot

in alle ernst, op een aarde van steen tussen mieren
van een zeer groot formaat, tussen dennen zijnde
god weet het sparren, met knappende oren
want op 2000 hoogte en daarbij gezalfd
door een 30-graads hitte, temidden van geuren
nog alleen vergelijkbaar met peper
duur badzout, en alom en overal en rondom etcetera
een verte, zo bars en zo zacht en zo werkelijk
etcetera, dat hij
werkelijk ontroerde tot in zijn inwendige
deed hij terzijde de weg
zijn behoefte

kortom
ten lange leste
weer een ervaring -

[p. 26]

feit

 

De nauwkeurigste vorm van de wartaal

 

het feit van het teken O

 

het woord zoon

 

het ding dood

 

 

 

kaarsrecht kronkelen de bergwegen

 

tussen onrecht en avond

 

de zwaartekracht bevelend te dalen

 

de toekomst stijgend zich roerloos verplaatsend

 

 

 

landschappen molshopen slapende handen, bezaaid

 

met ijzeren vuisten en wijdopen doden

 

de vurenhouten auto's bedreigend, en ook

 

 

 

de praktische onzin van het ruikbare pijnbos

 

onzichtbaar schuilgaand achter een luciferdoosje

 

als men ligt in het kleinste groen

 

 

 

hoeveel uren en ruimte en kleuren die nergens toe dienen

 

tussen het oog en de waarheid van mijn

 

onverplaatsbare theetijd van thans en jouw

 

onlesbare dorst

 

die morgen gelest wordt -

De werkelijkheid doet maar wat
of weer

krankzinnig vroeg weerlicht
poetst de ontbijttafel zwart / een leesplank
van mogelijkheden / slaap blijdschap
verbazing schouderophalen
school- of doodgaan

klein gemor van een soort
volwassen kleuters

mieren onder een vergrootglas
paren eten kortom bewegen
verwisselen zichzelf en elkaar
eindeloos

ons geduld raakt uitgeput
men bestaat men staat na
sportbeoefening de moestuin van moeder
niets is al weer onwaar -

[p. 27]

au au

 

Ik eigen mij niets toe

 

de straat is van mijn buurman

 

als de heer voorbijkomt

 

ben ik altijd elders:

 

voor een woord in amerika

 

of voor een letter in het land

 

der blinden

 

 

 

ik bereisde deze zomer voor het eerst

 

de kathedraal van chartres

 

gezeten in een tearoom tussen denen en duitsers

 

zag ik stalin het plein opdraven

 

het glibberige plein der martelaren

 

te paard, een snoek

 

in de hand

 

 

 

u mag al mijn ogen lenen

 

de werkelijkheid gaat met u mee

 

uit kijken

 

en komt mij later op een maandagnacht

 

eensklaps bezoeken in het hospitaal

 

waar ik au au zeg -